evimizin damından etrafı seyr ederken heyat çox gözel ve sade görünürdü.
Nökerimiz Kerim çiynime toxundu. “Vaxtdır” dedi. Ayağa qalxdım.
Heqiqeten de vaxt çatmışdı.
Üfüqde, Nargin adasının arxa terefinde üzen bir gemi görünürdü. Xristian poçtunun getirdiyi ve
teleqraf deyilen kiçikcik kağız parçasının üzerindeki yazılara inanmaq olsa idi o zaman emim, üç arvadı
ve iki qulluqçusu ile birlikde hemin gemide olmalı idiler. Onları qarşılamağa getmeli idim. Telesik
pillekenlerden aşağı endim. Faytona minib, sesli-küylü limana yollandım.
Emim gerçekden hörmetli bir kişi idi. İran şahı Nesreddin böyüklük göstererek ona “imperatorluq
şiri” fexri adını vermişdi. Hemin günden beri de kimsenin emime başqa bir şekilde müraciet etmesine
izn verilmirdi. Onun üç arvadı, çoxlu nökerleri, Tehranda bir sarayı ve Mazandaranda da ucsuzbucaqsız
torpaq saheleri ve malikaneleri vardı. Arvadlarından en cavanı Zeynebin xeste olduğuna göre
o Bakıya gelirdi. Zeynebin on sekkiz yaşı hele tamam olmamışdı. Emim onu o biri arvadlarından çox
isteyirdi. Yazıq Zeynebin uşağı olmurdu. Emim de neslini davam etdirmek üçün ondan bir oğlan uşağı
isteyirdi. Zeynebe ne Kerbela dervişlerinin tilsimleri, ne Meşhedli bilicilerin ovsunları, ne de eşq
senetinde tecrübeli Tehran qoca qarılarının xeyri deymişdi. Hetta bu meqsedle Hemedana da
getmişdiler. Orada qırmızı daşdan yonulmuş sirli baxışı olan böyük bir şir heykeli vardı. Kim bilir bu
heykel ne zamansa hansı unudulmuş krallar terefinden qoyulmuşdur. Esrlerden beri qadınlar karvan
kütlesi halında onu ziyaret edirdiler. Şirin qocaman sifetini öpür, sonra da hamile olub ana olacaqları
günleri ümidle gözlemeye başlayardılar. Zavallı Zeynebe o Şiri ziyaret etmek de bir fayda vermemişdi.
Ona göre de onlar indi Bakıya gelirdiler. Onlar buradakı hekimlerin ezemetinden kömek umurdular.
Zavallı emim Bakıya gelerken yaşlı ve sevmediyi arvadlarını da getirmek mecburiyyetinde qalmışdı.
Çünki enene bele emr edirdi: “Bir, iki, üç, hetta dörd arvad

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 227 >>