olunurdular. Müharibe gede-gede vetenimi terk etmek istemirdim.
Ele ona göre de Moskvaya gedib xarici diller institutuna daxil olmadım. Bir de tehsil qaçmırdı ha.
Müharibeye getmediyim üçün bir çoxları mene nifret edirdi.
Lakin men evimizin damından köhne şeherin rengareng qübbelerini seyr eden zaman derk edirdim ki,
çarın heç bir çağırışı meni doğma qala divarlarından ayıra bilmez.
Menim davranışım atamı karıxdırmışdı. O, teşvişle menden soruşdu:
- Sen, Eli xan Şirvanşir, doğrudan da müharibeye getmek istemirsen?
- Beli, ata getmek istemirem.
- Ecdadlarımızın çoxu döyüş meydanında helak olublar. Bu bizim ailede tebii bir haldır.
- Bilirem, ata. Men de döyüş meydanında can vereceyem, amma indi yox, ele uzaq cebhelerde de yox.
-Şerefsiz yaşamaqdansa, şerefli ölmek daha yaxşıdır.
- Men şerefsiz yaşamıram. Bu müharibe meni maraqdandırmır.
Atam şübheli-şübheli mene baxdı. Yoxsa övlad yetişdirirem deye o qorxaq övladmı yetişdirmişdi?
Yüzüncü defe o, mene ailemizin tarixçesini tekraren neql etmeye başladı: hele Nadir şahın hakimiyyeti
dövründe beş Şirvanşir Gümüş Aslan ölkesi uğrunda nece vuruşduqlarını danışdı. Onlardan dördü
Hindistana yürüş vaxtı döyüş meydanında helak olmuşdu. Yalnız biri Dehliden bol qenimetle
qayıtmışdı. O, sonralar malikaneler almış ve saraylar tikdirmişdi de. Qorxulu hökmdarın dövründen
de sağ-salamat çıxmışdı. Amma Şahruh Hüseyn xana qarşı vuruşduğu zaman ecdadım qeddar Qacar
şahzadesi Ağa Mehemmedin terefine keçmişdi. Ondan sonra o adam sekkiz oğlu ile birlikde Ağa
Mehemmedin Zend, Xorasan ve Gürcüstan yürüşlerinde iştirak edib. Onun sekkiz oğlundan üçü sağ
qalmışdı. Onlar da bu böyük Xedim şah olandan sonra da ona qulluq etmekde davam edirdiler. Ağa
Mehemmed öldürüldüyü gece o üç qardaşın çadırları Şahın Şuşadakı qerargahında qurulu qalmışdı.
Ağa Mehemmedin varisi Feteli xanın onlara Şirvanda, Mazandaranda, Gilanda ve Azerbaycanda bexş
etdiyi teserrüfatlarla, malikaneler Şirvanşirler neslinin doqquz igidinin qanlarının

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 227 >>