baxardı. Belke oğlu hele korlanmayıb, kim bilir?
Bu aradan Teze Pir mescidine gedib, oranın imamı ile söhbet etdim. İmam derhal meni başa düşdü. O
yaraşıqlı libasını geyib evimize geldi. İmam atamla bir otağa girib orada bir xeyli söhbet etdiler. Uzun
süren söhbet esnasında imam atama demişdi ki, Qurani Kerime esasen bu müharibenin müselman ile
heç bir elaqesi yoxdur. O, öz sözlerini tesdiq etmek üçün peyğemberin bir çox kelamını da atama
söylemişdi. Ondan sonra bizim evimizde sakitlik hökm sürmeye başladı. Evimize barışıq ve eminamanlıq
geldi.
Amma bu sakitlik yalnız bizim evde idi. Genclerimizde döyüş hevesi yaranmışdı. Bundan kenarda
qalmaq da her adamın işi deyildi. Bezen dostlarıma baş çekmeye gedirdim. Bu gün de men Sisanişvili
darvazasından keçib, sağa Haşım küçesine döndüm. Sonra da müqeddes Olqa küçesinden keçib,
Zeynal ağanın evine getdim.
İlyas bey masanın arxasında oturub herbiye aid olan eserleri oxuyurdu. Onun yanında qaşları çatılmış
ve sifetine dehşet çökmüş, mektebde en axmaq şagird olan Memmed Heyder çömbelib oturmuşdu.
Müharibe onu ağıllı başlı sarsıtmışdı. O da elm ocağını telesik atıb İlyas bey kimi yalnız çiyinlerinde
qızılı sapla işlenmiş zabit paqonlarının varlığını hiss etmek arzusu ile yaşayırdı. Ona göre de onların her
ikisi zabitlik mektebine daxil olmaq üçün inadkarcasına imtahana hazırlaşırdılar. Otağa girende
Memmed Heyderin meyus mırıltısını eşitdim: “Ordu ve donanmanın vezifesi çarı ve veteni xarici ve
daxili düşmenlerden qorumaqdır”.
Men bu zavallının elinden kitabı götürüb, onu imtahan etmeye başladım:
- Möhterem Memmed Heyder, mene söyleye bilersenmi ki, xarici düşmen dediyin kimdir.
O, alnını qırışdırıb çox derin fikre getdi. Sonra birden partladı. “Almanlar ve Avstriyalılar”.
Temamile yanılırsan eziz dostum, - deye güldüm. Sonra qelebe qazanmış bir insan kimi kitabdan
oxudum:
“Xarici düşmen termini, müharibe etmek meqsedile bizim serhedlerimizi aşan ve ya aşmaq tehlükesini
yaradan her növ herbi

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 227 >>