eyleşenden sonra, mene de çay getirdiler. Eli xan demeli qeti qerara gelmisiniz ki, müharibeye
getmeyeceksiniz, deye knyaz zarafatla soruşdu.
- Beli, knyaz mence helelik vaxtı çatmayıb. Ninonun anası fincanı masanın üstüne qoyub dillendi.
- Sizin yerinizde olsaydım, barı müharibe qeyretlerine yardım qayesiyle qurulmuş komitelerin birine
üzv olardım. Heç olmasa bu ve ya başqa şekilde bir uniforma geymek fürsetini elde ede bilerdiniz.
- Bu yaxşı fikirdir, men de bele edeceyem, - deye knyaz sözüne davam etdi:
- Düz deyirsiniz, knyaz. Amma iş burasındadır ki, boş vaxtım o qeder azdır ki, qorxuram ana veten
menden çox az fayda görsün.
Knyaz teeccüble üzüme baxıb soruşdu:
- Bes siz boş vaxtlarında ne ile meşğul olursunuz?
- Malikanemizin idare edilmesi ile meşğulam, knyaz.
Bu cavab yerine düşdü. Bu cümleni men bir ingilis yazıçısının romanında ve ya başqa bir yerde
oxumuşdum. Eger bir alicenab lordun işi-gücü yoxdursa, demeli o, öz malikanesini idare etmekle
meşğuldur. Bu cümleni işletdiyim üçün knyaz ailesinin reğbetini qazandım. Bir neçe bu cür cümleler
işledenden sonra Kipianiler ailesi mene böyük bir nezaket göstererek o axşam Ninonu operaya
aparmağa icaze verdiler. Men yene de Ninonun anasının elini öpdüm, baş eydim ve hetta “r” herfini
peterburqlular kimi teleffüz ede-ede danışdım. Axşam saat sekkizin yarısında gelib Ninonu operaya
aparacağıma söz verdim.
Nino meni qapıya qeder ötürdü. Papağımı xidmetçi qızın elinden aldığım zaman o, qızarıb başını aşağı
dikdi, sonra Nino heyran edici bir şirinlikle pozuq Azerbaycan lehcesi ile dedi: “Şeherde qaldığın üçün
çox sevincek oldum Eli xan”, Sen doğrudanmı müharibeye getmekden qorxursan? Axı kişiler
müharibeden xoşlanırlar. Sen müharibeye gedib yaralansan da yaralarını bele seveceyem”.
Men Ninonun elini tutub sıxdım ve sakit terzde dedim ki, “Men heç neden qorxmuram, bir gün
gelecek sen menim yaralarımı sarıyacaqsan. O güne kimi meni qorxaq hesab ede bilersen”. Nino ne
demek istediyimi anlamadan

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 227 >>