de
yağmır damcıları keçebilirdi. Bu qarayapıncını bir an içerisinde çadıra çevirmek ve onu büküb basqın
zamanı oğurlanmış şeyleri onun qatları içinde gizletmek de mümkündür. Qaçırılmış qızlar ise
tutuquşu qefesde oturan kimi yapıncının içinde büzüşüb dinmez oturardılar.
Men atımı qurd darvazasına doğru sürdüm. Bakı yaxınlığındakı çöllüyün tam ortasında yerleşen bu
darvazanı lap qedim zamanların bahadırları düzeltmişler. Bu darvaza, qum okeanının ortasında ucalan
külekden kobudlaşmış iki boz qayadan ibaret idi. Türklerin ecdadı sayılan Boz qurd o zaman Osmanlı
türklerinin qabağına düşerek, onları bu darvazadan keçirdib, Anadolunun yaşıl yamaclarına aparmışlar.
Aylı gecelerde çaqqallar ve çöl qurdları qayalıqların başında yığışıb cesed görmüş köpekler kimi
ulayırdılar. Onların cesed iyi barede anlaşılmaz ve qeyri-adi bir hissiyyatları vardır. Onların nezerinde
Ay da bir ceseddir. Her hansı birevde ölüm yatağında yatan adam varsa, itler başlayırdılar ulaşmağa.
Onlar cesed iyini hele adam ölüm yatağında olan zaman hiss edirler.Bu itler çöl qurdlarının cinsinden
ve neslindendirler.
Çölün ucsuz-bucaqsız boşluğundaatımı sürürdüm. Yanımda da atam atının belinde oturub eyni süretle
irelileyirdi.
– Sefer xan! – deye atamı sesledim. Sesim boğuq çıxırdı. Atamı çox nadir hallarda öz adı ile çağırardım.
– Sefer xan, seninle danışmaq isteyirem.
– Atam çapa-çapa mene çatıb, “danış oğlum” dedi. Atlılar hemahenglikle birleşende danışmaq daha
asan olur.
Göresen atam meni ele salırdı? Onun qaşları çatılmışdı.
– Buyur, oğlum, ne deyirsen? – Onun sesi mene istehzalı göründü.
– Evlenmek isteyirem, Sefer xan.
Araya uzun bir sükut çökdü. Küleyin vıyıltısı ise kesilmirdi. Atın nalları altından çıxan xırdaca daşlar,
tozla qarışıb etrafa sepelenirdi.
Nehayet atamın sesi eşidildi:
– Men sene deniz qırağında imaret tikdireceyem. Gözel bir yer tanıyıram. Belke imaretin heyetinde
bir tövle de tikdirmeli oldum. Yay aylarında Merdekanda da qala bilersen. Birinci oğlunun

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 227 >>