telesik cavab verdim.
Atlaraminib Bayıla teref sürdük. Bir az keçenden sonra Bibiheybetin neft vışkaları göründü. Qara neft
buruqları eybecer görünüşlü qaranlıq bir meşeni xatırladırdı. Etrafı neft qoxusu bürümüşdü.
Ellerinden neft damcılayan fehleler, neft fışqıran buruğun yanında dayanmışdılar. Bayıl hebsxanasının
yanından keçende birden-bire gülle sesi eşitdik. “Kimi gülleleyirler?” – deye men soruşdum.
– Yox, bu defe Bayıl hebsxanasında heç kimi güllelemirdirler. Gülle sesleri Bayıl qarnizonunun
kazarmasından gelirdi. Orada esgerlere müharibe telimini öyredirdiler.
– Dostlarını görmek isteyirsenmi? – deye atam soruşdu. Başımla ona “beli” işaresi etdim. Atlarımızı
kazarmanın telim meydançasına sürdük. İlyas beyle Memmed Heyder öz hisselerindeki esgerlere telim
keçirdiler. Onların alınlarından ter süzülürdü.
Memmed Heyderin sifetinde çox ciddi bir ifade vardı. İlyas bey ise başqa bir nefer terefinden idare
edilen ince bir oyuncağı andırırdı. Her ikisi bize yaxınlaşıb salam verdiler.
– “Herbi xidmet necedir, xoşunuza gelirmi? – deye soruşdum.
İlyas bey cavab vermedi...
Memmed Heyder de qaşqabağını töküb dedi ki, her haldamektebden yaxşıdır.
İlyas bey de dillendi.
– Alayımıza yeni bir komandan gelir. Şuşalıdır, adı Knyaz Melikovdur.
– Melikov? O keher atı olan Melikov deyilmi?
– Beli, özüdür ki, var. İndiden bütün qarnizon o atdan efsaneler danışır.
Bir müddet aramıza sükut çökdü. Kazarmanın keçid meydanını qatı toz tebeqesi örtmüşdü. İlyas bey
qısqanc ve sıxıntılıbaxışlarla esgerler terefe baxırdı. Atam elini onun çiynine qoydu:
– Deyesen, Eli xana hesed aparırsan ki, o azaddır. Paxıllıq eleme, çünki o, da öz razılığı ile azadlığını
elden vermek niyyetindedir.
İlyas bey heyrete düşmüş halda uzun-uzadı güldü: “Beli, amma o azadlığını Ninoya verir” – dedi:
Memmed Heyder de sual verici baxışlarla başını qaldırıb dedi:
– Evlenmeyinin artıq vaxtıdır.
Memmed Heyder ailevi idi. Arvadı çadra örtürdü. Onun adını ne men bilirdim, ne de İlyas

<< 1 ... 82 83 [84] 85 86 ... 227 >>