bey. O,
meni başdan ayağa diqqetle süzdü, sonra alnını qırışdırıb dedi:
– “İndi heyatın eslinde ne demek olduğunu anlayacaqsan”.
Bu sözler Memmed Heyderin dilinde çox sadelövhcesine seslenirdi. Axı Memmed Heyderle onun
çadralı arvadı heyat haqqında ne bile bilerdiler?
Her ikisinin ellerini sıxıb kazarmanı terk etdik.
Eve qayıdıb divanda uzandım. Asiyalıların evleri daima serin olur. Geceler otaqlar bulaq suyu tek serin
olur. Gündüzler ise eve girende ele bil ki, soyuq hamama girirsen.
Birden telefon zeng çaldı. Ninonun sesi geldi: “İstiden, bir de riyaziyyatın elinden ölürem, Eli xan.
Gel mene kömek ele”.
On deqiqeden sonra artıq Nino ince ellerini mene uzadırdı. Onun qelem kimi ince barmaqları
mürekkebebulaşmışdı.
Men mürekkeb lekelere bulaşmış bu barmaqları öpdüm.
– Nino, atamla danışdım. O, razıdır.
Nino titrek veziyyetde gülürdü. Utancaqlıqla evine göz gezdirdi. Onun yanaqları qızarmışdı. O, mene
yaxınlaşdı, men onun irileşmiş göz bebeklerini görürdüm. Sonra pıçıldaya-pıçıldaya:
– Eli xan, qorxuram, çox qorxuram. – dedi:
– İmtahandan mı qorxursan, Nino?
“Yox” deyib gözlerini denize teref zilledi. Sonra barmaqlarını saçlarının arasına salıb dedi:
– Eli xan, bir qatar saatda on kilometr süretle “A” şeherinden “B” şeherine gedir...”
Üreyim açıldı ve sevincek olub onun riyaziyyat kitablarını vereqlemeye başladım.
XIII
Sıx bir duman deniz terefden gelib şeheri bürüyürdü. Tinlerde yanan fenerler zeif işıq yayırdı.
Hirsden vurnuxan adam kimi sahil boyunca gezmeye başladım. Duman ele sıx idi ki, insanların
üzlerini bele görmek olmurdu. Qarşıma çıxan adamlar ya etinasız ve yaxud daürkmüş kimi görünüb
qeyb olurdular. Yola atılmış bir taxta tirine ilişib, çömbelmiş bir liman hambalının üstüne yıxıldım.
Onun menasız baxışları çox – çox uzaqlara zillenmişdi. Hambalın qalın dodaqları terpenirdi. O, xaş –
xaş çeyneyirdi ve artıq derin, neşeli xeyallar içinde idi. Yumruğumu onun küreyine enderib yoluma
davam etdim. Limanın etrafındakı binaların

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 227 >>