pencerelerinden gelen işıqlar sayrışırdı. İşıqdan gözlerim
qamaşdı. Birden yere atılmış şüşe parçalarına ayaqlarımı basdım. Onların cingiltisinin sesinden
vahimeye düşmüş bir adamın sifeti göründü. Dumanın içinde bu kök adamın qarnı meni dehşete
getirdi. Men yolumla gederken onun qarnına toxundum. Onun qarnı yumşaq ve piyli idi. Birden
mehriban bir ses eşitdim: “Axşamınız xeyir, Eli xan”. Başımı qaldırıb baxdıqda Naçararyanı gördüm.O,
güle – güle üzüme baxırdı. “ Lenet şeytana”, deyeqışqırıb yolumu davam etmek istedim. Lakin o,
menim qolumdan berk – berk tutub dedi:
– Sizi perişan görürem, dostum. İsteyirsiniz qalın menimle”.
Onun sesi şefqetle seslenirdi. Birden bire özümü çox yorğun hiss etdim. Meni soyuq ter basmışdı,
artıq taqetim yox idi. Naçararyan: “gel gedek Filiposyansın restoranına” dedi: - ”Olar” deye başımla
işare etdim. Menim üçün artıq heç bir ferqi yox idi. Naçararyan elimden tutub meni Baryatinsk
küçesindeki böyük bir restorana apardı. Restoranınyumşaq mebelleri var idi. Divarlarına da qırmızı
ipek parçalar çekilmişdi.
Yumşaq kreslolarda oturduqdan sonra Naçararyan hemderd bir adamın edası ile dedi:
– Bu delilikdir, nedir Eli xan, Qafqaz deliliyi. Belke de bu bürküdendir. Ya da bambaşqa bir şeyden
emele gelib? Sizin başınızı götürüb qaçmağa vadar eden başqa sebeblermi var? İsti çayımı qurtum –
qurtum içerek; Kipianigile telefonla zeng ederek o gün onlardan görüş üçün icaze aldığımı, Ninonun
ayaqlarının ucunda, qorxu içinde evden gizlince çıxdığını, prinsesin elini öpdüyümü, knyaz Kipianinin
elini sıxdığımı, kökü çox qedimlere geden neslimizden, habele prinses Nino ile evlenmek istediyimi
temiz rus dilinde nece başa saldığımı Naçararyana neql etdim.
“Çox yaxşı, bes sonra nece oldu?”
Bu ehvalatlar Naçararyanı heqiqeten çox maraqlandırmışdı.
– Sonrası nece olub qulaq asın, deyim.
– Men knyaz Kipianinin hereketlerini yamsılayıb, onun rus dilinde azacıq gürcü lehcesi ile mene nece
müraciet etdiyini neql etdim: “Eziz oğlum,

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 227 >>