heddinden artıq danışmışdım.
Naçararyan da xristian idi. O da özünü tehqir olunmuş hesab etseydi haqlı olardı. Amma özünü o yere
qoymadı.
– Qezebinizi başa düşürem, Eli xan, – deye Naçararyan dillendi. Lakin knyaz Kipiani size yox demeyib
axı. Tebii ki, müharibenin sonuna kimi gözlemek, elbette gülüncdür. Kipiani sadece qızının artıq
böyümüş olduğunu başa düşmek istemir. Qızı qaçırtmağa cehd göstermeyine sözüm yoxdur. Qız
qaçırtma köhne, sınaqdan çıxmış yoldur, bizimadetlerimize de uyğundur. Amma bu son çıxış yolu
deyildir. Gerek biri knyaz Kipianinin yanına gedib bu nikahınnece deyim, medeni ve siyasi
ehemiyyetini ona izah etsin. Ondan sonra onun yola geleceyine eminem.
– Bes bu işi kime tapşırmaq olar?
Ele bunu deyen kimi Naçararyan elini sinesine vurub berkden bağırdı:
– Nece yeni kime, mene! Arxayın olun, Eli xan, bu işi mene etibar edin.
Teeccüble ona baxdım. Göresen bu ermeninin meqsedi nedir ki, omenim şexsi işime ikinci defedir ki,
qarışır. Belke türklerin Qafqaza doğruirelilemekde olduqlarını gördüyü üçün o, müselmanlarla yaxın
elaqe yaratmağa çalışırdı. Yoxsa, o doğrudan da Qafqaz xalqlarının ittifaqını qurmaq niyyetindedir?
Kim bilir? Mene heç bir ferqi yox idi. Her halda o menim müttefiqim idi.
Elimi Naçararyana uzatdım. O, elimi möhkem sıxıb dedi:
– Sizi her şeyden xeberdar edeceyem. Amma Ninonu qaçırtmaq üçün cehd göstermeye telesmeyin.
Eger başqa çare qalmazsa o zaman buna el atarsınız.
Ayağa qalxdım. Birden-bire mende ele hiss oyandı ki, bu yekeqarın adama bel bağlamaq olar. Men
onu qucaqlayaraq restorandan çıxdım. Ele ayağımı küçeye qoymuşdum ki, kimse telesik özünü mene
çatdırdı. Arxaya dönüb baxanda özünü mene çatdıran adamı tanıdım. O, atamın köhne dostu
Süleyman Ağa idi. Biz restoranda olarken o da orada idi. Süleyman Ağa ağır elini çiynime qoyub dedi:
“Ayıb olsun sene, Eli xan! Şirvanşir neslinin övladı da ermenini qucaqlayarmı?” Çaşqınlıqdan ağzım
açıla qaldı. Lakin Süleyman ağa gecenin dumanında qeyb oldu. Yoluma

<< 1 ... 86 87 [88] 89 90 ... 227 >>