asa bilmirem. Qubernator bağına gel”.
Qubernator bağına gedib, köhne qala divarlarının yanında görüşdük. Nino telesik qısa cümlelerle
mene son melumatları böyük heyecanla danışdı. Anası dad-aman ederek Ninoya nesihet edib ki, o öz
genc heyatını gelme bir müselmana etibar etmesin. Atası ise zarafat ederek xeberdarlıq edib ki, guya
men Ninonu heremxanaya göndereceyem.
Genc Nino ise qehqehe ile gülmüş ve eyni zamanda ciddi şekilde valideynlerine xeberdarlıq edib
demişdi:
“Hele gözleyin...Eli xan meni qaçırarsa, o zaman neyleyeceksiniz?”
Onun saçlarını tumarladım. Men öz Ninomu yaxşı tanıyırdım. Nino istediyini bilmese bele, hemişe
arzusuna nail olurdu.
Nino deyine-deyine dedi:
– Bu müharibe on il davam ede biler. Valideynlerin bizden uzun bir zaman gözlemeyimizi istemeleri
dehşetdir.
– Nino, meni doğrudan da bele sevirsen?
Onun dodaqları titredi:
– Biz biri-birimizden ayrı yaşaya bilmerik. Menim valideynlerim işi son derece çetinleşdirirler. Amma
men fikrimden dönmeyeceyem, soruşursan ki, doğrudan da sevirsen? He, seni heqiqeten sevirem.
Amma meni götürüb qaçsan, vay senin halına!
Nino susdu. Sonra oğrunca aradan çıxıb evlerine getdi ve telefon oyunu tezeden başladı:
– “Eli xan, Naçararyan deyir ki, onun emisi oğlu Tiflisden ona mektub yazıb bildirir ki, çarın
Qafqazdakı canişini qarışıq nikahlara terefdardır. Canişin bunu, Şerqin Qerb medeniyyetine
qovuşmasının bir üsulu hesab edir. Onun ne demek istediyini başa düşürsenmi, Eli xan?”
– Yox, men artıq heç birşey başa düşmürdüm. Men sadece tenbel-tenbel evde oturub mümkün qeder
az danışırdım. Nino ile bir sinifde oxuyan xalam qızı Aişe yanıma gelib, xeber verdi ki, Nino son üç
günde bir neçe dersden “qeyri-kafi” qiymet almışdı. Elbette, Aişe bunun günahını menim üstüme
atırdı. Men geleceyin qayğısına qalmaqdansa, gerek Ninonun ev tapşırıqlarına diqqetimi artıraydım.
Aişenin qabağında xecalet çekirdim. Sonra xalam qızı ile nerd oynadıq. Aişe oyunu uddu ve gedende
Ninonun derslerine kömek

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 227 >>