qabağımızda xencer ve qılınclar parladı.
Sübh ala qaranlığında bir deste emi oğlanlarının ifa etdikleri gürcü xencer reqsi maraqsız bir sehne
oyununu xatırladırdı.
Yanımda oturanların söhbetlerine qulaq asırdım: Onlar keçmiş yüz illiklerden bu günümüze qeder
uzanıb gelen yanğılardan danışırdılar: Saakadze komandasında olan Sereteli neslinin bir nümayendesi
Tiflisi Çingiz xandan müdafie edib.
Yeqin xeberiniz var ki, Çavçavadzeler nesli, Kral neslinden olan Baqrationlardan daha çox qedimdir.
Birinci Orbeliani kim idi ve haradan gelmişdi? Nece yeni haradan. O, üç min il bundan qabaq Çinden
gelmişdi. Çin imperatorunun oğullarından biri idi. Orbeliani neslinden olan bezileri indi de
qıyıqgözdürler.
Utancaq-utancaq etrafa göz gezdirdim. Bütün bu köklülerin qabağında menden evvel ebediyyete
qovuşan Şirvanşirler kimler, idi?
Nino mene teselli verdi: “Sen bunlara fikir verme, Eli xan. Menim emilerim çox qedim ve adlı-sanlı
nesildendir. Amma bir fikirleş. Senin ulu babaların Tiflisi feth etdikleri zaman, bes onların ecdadları
harada idiler?
Heç bir şey demedim, amma qürurlandım. Nino eleindiden, öz qohum-eqrabasının içerisinde özünü
Şirvanşir arvadı hesab edirdi. Men minnetdarlıqla ona baxdım. Ferehlenmeyesen ne edesen!
Qırmızı Kaxetiya şerabı duru ateş kimi idi. Men tereddüdle qedehimi qaldırıb Orbeliani ailesinin
şerefine sağlıq dedim. Yaşlı bir qadın başını mene teref eyib dedi: “Bu şerab safdır, çünki tanrı ona
nefes vermişdir. Arxayın için, Eli xan. Bunu çox az adam bilir. O biri mestliklerin hamısı şeytandan
gelir”.
Biz şehere qayıdan vaxt hava tamam işıqlanmışdı. Otelime getmek isteyirdim. Lakin emioğlu idi, ya da
emi idi, bilmedim, o meni saxlayıb dedi:
– Keçen gece siz Orbeliani ailesinin qonağı idiniz, bu gün ise menim qonağımsınız. Seher yemeyini
“Purqvinoda” edeceyik. Günorta da dostlarımızla birge nahar edeceyik.
Men gürcü qonaqperverliyinin esiri olmuşdum. Bir heftem ele bu minvalla ziyafetlerde keçmişdi: Her
gün Alazan ve Kaxetiya

<< 1 ... 94 95 [96] 97 98 ... 227 >>