şerabları, kabablar ve motal pendirleri ve s. emioğlular gürcü
qonaqperverliyinin keşiyini çeken esgerler kimi bir-birini evez edirdiler. Deyişen onlar idi,
deyişmeden yerinde qalan ise menimle Nino idi. Ninonun sebrine meettel qalmışdım. Heftenin
axırında o, hele de bahar şehi kimi gümrah idi. Ninonun gözleri gülür, dodaqları da emioğlularla,
xalalarla, bibilerle ve onların qızları ile söhbet etmekden yorulmaq bilmirdi. Onun gece, gündüz reqs
etmiş, şerab içmiş ve gözüne yuxu getmemiş olduğunu sadece sesindeki balaca xırıltı bildirirdi.
Sekkizinci günün sabahı Sandro, Dodiko, Vameç ve Soso adlı qohumlar yatdığım otağa geldiler. Men
qorxmuş halda yorğanı başıma çekdim. Lakin onlar zalımcasına başladılar söze:
– Eli xan, bu gün siz Çakelilerin qonağısınız. Sizi onun Qacorideki malikanesine aparacayıq.
Qaş-qabağımı sallayıb dedim ki, men bu gün heç kimin qonağı deyilem. Qoy bu gün men yazıq
şehidin üzüne cennet qapıları açılsın ve melaike Mikayıl alovlu qılıncı ile meni cennete salsın, çünki
men xoş emel yolundahelak olmuşam.
Sözlerim onlara heç bir tesir elemedi. Onlar bir-birinin üzüne baxıb berkden merhemetsizcesine
qehqehe çekdiler. Sonra da bir kelme söz dediler: “Kükürd suyu vannası”.
“Kükürd suyu vannası” deye tekrar etdim. Ne kükürd suyu vannası, o ancaq cehennemde olur.
Halbuki men cennete gedirem.
Qohumlar dediler ki, yox, ele en yaxşısı kükürd suyudur. Çalışdım ki, ayağa durum. Başım qurğuşun
kimi ağırlaşmışdı. El-ayağım keyimişdi, onları ele bil heç de hiss etmirdim. Güzgüye baxarken orada
parlaqlığını itirmiş gözlerle, rengi qaçmış bir sifet gördüm.
Öz-özüme deyine-deyine: “Mene bele yaxşıdır. Heqiqeten Kaxetiya şerabı maye ateşi imiş? Bes
bilmirdin ki, müselman şerab içmez”.
Vamec mene müraciet edib dedi:
– Biz Ninoya xeber vererik. Dörd saatdan sonra Qacoriye gedeceyik. O vaxta qeder sen de özüne
gelersen.
Vamec eşiye çıxdı. Men onun telefonla danışdığını eşidirdim: “Eli xan birden-bire kefsizlemişdi. İndi
onu kükürdlü

<< 1 ... 95 96 [97] 98 99 ... 227 >>