doğulduğu, öleceyi ve dirileceyi gün salam olsun.”(Meryem 15) İsa Peyğember haqqında da onun öz dilinden buyurur. “Mene doğulduğum, öleceyim ve dirileceyim gün salam olsun.”(Meryem 33) Göründüyü kimi bu iki Peyğember hemin üç merhelede sağlamdılar. Yeni onlar vefat vaxtı neinki diri, hetta sağlam hesab olunurlar. Halbu ki ölüm zahiri sağlamlığla uyğun gelmir. Çünki insanın ölmünün tebii sebebi xestelik ve solğunluqdur. Sağlamlıq ise ölünün deyil, dirinin sifetidir. Ölmüş insan ne sağlamdır ve ne de xeste. Belelikle ölüm zamanı sağlamlığın menası insanın diri olması demekdir. Bu barede iki hedisde qeyd edek. 1. İmam Baqir (e) buyurur: “Ölüm uzun yuxudur.” İnsanın her gün yatıb oyanması ölüb sonradan dirilmesine kiçik bir nümunedir. 2. Eli (e) buyurur: “İnsanlar yuxudadır öldükleri zaman ayılacaqlar.” Yeni insan yuxuda gördüklerini heqiqet tesevvür etse de ayıldıqdan sonra onların heqiqet olmamasını başa düşür. Dünyada yaşayan insanlar da öldükleri zaman ayılaraq dünyanın yuxu, axiretin ise heqiqet olduğunu anlayacaqlar. Keçmişde qalanların sonradan insana yuxu kimi gelmesi de buna kiçik bir nümune sayılır. Demeli ölmek Eli (e) tebirinde yuxudan ayılmağa benzeyir ki bu da heqiqetle qeyri heqiqeti bir birinden ayırmaq xasiyyetine malikdir. Belelikle Qurani Kerim mentiqiqnde ölüm yoxluq ve mehv olmaq demek deyil. Ümumiyyetle İslamda ölmek yoxdur, her yerde yalnız heyat var. Başqa sözle desek dünyasını deyişme var. Bes ne üçün bir çox ayelerde “ölüm” sözü işlenmişdir? Eger ölüm de bir növ heyatdırsa niye insan üçün deyir ki “insan öldü”? Bundan elave eger ölmek ve ölüm deyilirse o bu dünyaya nisbetde nezerde tutulur. Yeni insan bu dünya üçün ölüb yox olur. Lakin getdiyi yerde ise hele heyat davam edir. Ana betninden dünyaya gelen uşaq bu hayata nisbet diri, geride qoyduğu heyat üçün ise ölmüş sayılır. Habele bezi vaxtlar ölüm dini heyatın aradan getmesi menasınadır. Çünki Qurani-Kerim heyat bexş eden bir amildir. “Ey iman getirenler,Allahı ve Peyğemberi sizi heyat

<< 1 [2] 3 4 >>