varam, Berfim var!
-Yaxshi…
-Danish agil qoy bashina…-
Cengiz sakitleshdi…-Yola getir,
ishe chixsin. Camaatin da agzi
yumulsun!
-Danisharam. Nece amma?
-Men ona zeng ederem indi. Sen
eve get-…Bir az susub elave
etdi…-Nezere al ki, evvelki
Berfim deyil. Psixologiyasi
pozulub. Hellem-qellem danisha
biler. CHox fikirlidir, yaddashi
olub.
Cengiz danishdiqca menim
aglima Berfimi ilk gorduyum
gunler gelirdi. Nece qaygisiz,
xoshbext gorunurduler o
vaxtlar. Belke de genden ele
gorunurmushler. Belke de
hemishe qaygilari, problemleri
olub. Amma men onlari derdsiz-
sersiz bilmishem. Belke de hech
bir problemleri yox imish. Men
onlarin heyatina girenden
sonra korladim her sheyi. Belke
de men yaratdim butun bu
chatishmazliqlari, bilmirem…
Bu geldiyim noqte meni
dushundurudu. Men buyam?
Mene etibar eden adama nifret
edirem. Mene inanan adama
yalan deyirem. Nishanlisina
bashqa gozle baxiram. Belke de
onlar menim heyatimi korlayir.
Belke Berfim olmasaydi, men
ne adam oldurecekdim, ne
nishan meselesine hirslenib
atamla dava edecekdim, ne bele
ikili oyunlar oynayacaqdim…
Men eslinde oz obrazimda
deyildim. Mecburen rolumu tez-
tez deyishirdim, onlara uygun
olaraq. Bunun uchun ne qeder
enerji serf edirdim…Onlar oz
rollarini oynayirdilar bu
heyatda, men onlarin rolunu…
Heyete yaxinlashdiqca
heyecanim artirdi. Ele bil ki, ilk
defe gorecekdim onu. Qapini
chekdim, achiq idi.
-Berfim?
Cavab gelmedi. İkinci defe
chagirmaq isteyirdim, amma
evin yay artirmasinin bash
kuncunden onun miziltisini
eshitdim. Yavash-yavash ora
addimladim. Berfim az qala ozu
boyda olan yeke gul
dibcheklerinin bashina
firlanirdi. Bir elinde parcha,
diger elinde quru yarpaqlar var
idi. Hem lecheklerin tozunu alir,
hem yarpaq qirintilarini yigirdi.
Onu ilk defeydi bele formada,
yaz havasinda gorurdum.
Eyninde chit parchadan
paltarin kureyi demek olar ki
yox idi. Bashina eyni chit
parchadan elat qizlari kimi
duyun vurmushdu.Qalan sachi
achiq

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 74 >>