Sevmek, yalnızca o iki kelimeyi kullanmak
mı?. O iki kelimeyi defalarca söylemek mi?. Ya
yüreğimin haykırışları.. Ya sabahlara dek
beni uyutmayan hayalinle olan o
sohbetlerim.. Ya damarlarımda dolaşan
kanın seninle akması.. Bunlar hiç önemli
değil mi?. İlla ki o iki kelime midir önemli
olan.. Sevmek söylemek değildir, sakın
unutma.. Sevdiğin yanında yokken dahi, onu
alıp yüreğine koymaktır. Hala da önemli olan
o iki kelime diye kendini yırtıyorsan. Kusura
bakma güzelim, ben seni dili olmayan biri
gibi seviyorum. Çünkü, yokluğunda unuttum
artık bu iki kelimeyi söylemeyi. Hem gerçek
sevenlerin dili ağız değil, yürekmiş. Aynı
bizim sevgimizde olduğu gibi. Birbirimizi çok
sevmemize rağmen, hala o iki kelimeyi
söyleyemiyoruz birbirimize. Bizim
sevgimizde yürek konuşur, ağız susar....
İnsanlar birbirlerine iyi geceler demek için
güneşin batmasını beklerler. Bazı insanlar
gün batımından mutlu olurlar, bu günde bitti
diye. Bazıları ise üzülür, ömürden bir gün
daha gitti diye. Bende üzülenler
kategorisindeyim. Ömrümden bir gün daha
gitti diye değil, sana ''seni seviyorum
kırçiçeğim'' diyemeden bir günüm daha bitti
diye.. KEŞKE sabahları güne seninle başlasam.
Çünkü, SENinle başlayan her şeyi seviyorum.
SENi seviyorum mesela. Aslında SENsizliğide
seviyorum. Neden biliyor musun?. Çünkü her
SENsiz kaldığımda, bir şekilde sana
kavuşmak için hayaller kuruyorum ve bana
yaşattıkları için hayata bileniyorum içten içe..
Yani sonuçta kazanan hep ben oluyorum.
İşin ucunda SEN varsan, ben hiç
kaybetmiyorum ki zaten....
Hayatıma girdikten sonra öyle bir imza attın
ki sol yanıma, gizli gizli dolaşıyorsun
bedenimin her yanında. Seni öyle özlüyorum
ki; kardelenin kar'ın yağmasını beklediği
gibi.
Seni öyle özlüyorum ki; Sonbaharda ağacın
yağrağını özlediği gibi.
Seni öyle özlüyorum ki; Ekmek, su gibi.
Seni öyle özlüyorum ki; Kırıntı bekleyen
camdaki kuşlar gibi.
Seni öyle özlüyorum ki; Anne kucağını
bekleyen bebekler gibi.
Seni öyle özlüyorum

[1] 2 >>