dürüst şekilde isbat etmeye çalışırdılar. Bir-birlerine çox da deyib-dolaşmadan. Bu sakitlik Reşid beyi narahat edirdi biraz. Eli ile Jale arasındakı uçurum onun gözlerinden qaçmamışdı. Amma bu 25 illik iş tecrübesi ona reqabetin yaxşı, hetda ela bir şey olduğunu öyretmişdi. Odur ki, bu gün Elini otağına çağırmışdı. Qapı döyüldü.
- Gir.
- Meni çağırmışdın emi?
- Ne emisi? Dememişem mene iş yerinde emi deme?
Eli bic-bic gülümsedi:
- Yoxsa elahezret demeliydim..ay!- bu zarafatı ona bir ayaqqabı zerbesi bahasına başa gelmişdi.
Reşid kişi barmağını Eliye tuşlayıb, gözlerini qıydı:
- Neter oluf bilmirem, amma eminem ki, o söz senin başının altından çıxıb.
- Hayda... Emi yeni menim bele bir şey eleye bileceyime inanırsan? Bax da bu üze? Bax bu üze, heç hiylegerlik var bu üzde?- deyen Eli, heqiqeten de mesum bir şekilde Reşid beye baxdı.
- Valla bu sifetden biclik yağır. Hele indi, lap oxşadın ifrite. O gözlerini quzu kimi dikme mene, içindeki qurddan xeberim var menim.
Eli ofuldayıb, başını yana çevirdi. Dodaqaltı “neslimden meni seven biri var gören? 100% övladlığam men, başqa açıqlaması yoxdu”- deye deyinib, biraz soyuq şekilde dedi:
- Cenab müdir ne istemişdiniz?...Ay!- ikinci ayaqqabı zerbesini de yeyen Eli, ayağını ovuşdurub teeccüble Reşid beye baxdı.
- İndi de müdir olduq? Emin döyülem men senin? Harda qaldı hörmet?
Yazıq Eli mat olub, ne edeceyini, ne deyeceyini bilmeden susmuşdu. Tek tesellisi emisinin artıq atacaq ayaqqabısı olmaması idi.
- Gör ne deyirem, apar bu uşaqları yemeye.
- Ha? Niye? Ne münasibetle?
- Senin halvanı indiden yesinler deye! Adam kimi deyilen söze qulaq as, apar bunları yemeye. Elave bir artıq sözün olsa, yene yeyeceksen...- Reşid bey ayaqqabıları nezerde tutsa da, ikisini de Eliye atdığı yadına düşdü.
Bunu anlayan Elinin de dodağı qaçmışdı, gülmeyini gücle saxlayırdı. Reşid bey ise özünü sındırmadı. Kreslosuna daha da yayxanıb, emrane tonda dedi:
- Etiraz elesen, o ayaqqabıları yerden götürüf öz-özüne vurasan. Yoxsa

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 95 >>