eminin sözünü yere salasan?
Ne demek olardı ki? Reşid bey Elini yaxşı yerden vurmuşdu. O esla böyüklerinin sözünü yere salmazdı. Indi de başını “oldu” menasında yelleyib, qapıdan çıxdı. Elman ve Zeynebi devet etmek asan idi de, Jaleni nece devet edecekdi? Odurki, ilk olaraq ağır işi görmek üçün otaqlarına girdi. Jale deyesen ne ise çekirdi, meşğul görünürdü. Heç Elinin içeri girdiyini bele hiss etmemişdi. Ona göre de Eli elllerini masaya qoyanda yüngülce diksindi.
- Sene bir şey demeliyem...- deyen Eli, gücle udqundu.
O qeder gergin görünürdü ki, bu gerginlik Jaleye de keçirdi. İster-istemez oda bütün diqqetini Eliye vermişdi.
- Bunu bilmeyini isteyirem ki, men sadece mecburam bunu demeye. Demesem... O ağrıya döze bilmerem, başa düşürsen? Xahiş edirem meni sehv başa düşme.
Ne olurdu axı? Jale anlaya bilmirdi. Elinin xırıltılı ses tonu, heqiqeten de acı oxunan gözleri, hele sözleri... Bütün bunlar ne menaya gelirdi axı? Jalenin üreyi süretle döyünmeye başlamışdı. Gözlerini güniş açıb, diqqetle Eliye baxırdı. Hem sözünü demesini, hem de dememesini arzulayırdı. Eli ise başını aşağı eyib, “bunu ede bilmeyecem”- deye pıçıldadı.
- D-de...- deye pıçıldadı Jale de. Sesi o qeder cılız ve ürkek çıxmışdı ki.
Eli bundan cesaret alıb, başını qaldır. Derinden nefes aldı, bütün cesaretini topladı ve birnefese dedi:
- Birlikde yemeye gedek. Zeyneb ve Elman da bizimle olacaq.
Jale:
- Ha? Ne?!- deyib, bir neçe saniye Eliye baxdı. Aha, deyesen anladı. Bayaqdan tutuduğu nefesini buraxıb, biraz xeyal qırıqlığı ile dedi. – Yaxşı. Gedek.
İndi teeccüblenme sırası Elide idi. “gedek” deyib, heç ne soruşmadan işine davam eden Jaleye boş-boş baxdı.
- Yeni elece “gedek”? Başqa bir şey yox?
- Ne olmalı idi ki?
- Ne bilim, meselen : menim yaxşı tanımadığım oğlanlarla yemekde ne işim var? Başqa qız olacaq? Niye men?- kimi suallar.
Jal:
- Tanımaq zamnla olru, hem biz iş yoldaşıyıq. Özün Zeynebin de geldiyini dedin ve menden bir şey gilzetmirse, o da bir qızdı. Men buranın

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 95 >>