ki?
- Zarafatsız bu sözlerle tovlaya bildiyin qız olub?
- O qeder...
Zeyneb tek qaşını qaldırıb, Elmana baxdı. ona inanmadığı belli iid. Istehza ile dedi:
- “o qeder” yox, “heç” demek istedin deyesen?
- Yox, o qeder demek istedim ele. Bir defe, sadece bir defe defe menimle görüşsen özün de mene aşiq olacaqsan.
- Ha ha. Pah! Seninle tenha adaya bele düşsem, dönüb sene baxmaram!
Elman:
- Seninle ikimiz tenha adaya düşsem bu qeder yalvarmağa ehtiyac olmaz onsuzda.- deyen Elman bic-bic gülümsedi.
Bax bu Zeynebin bütün cin ordusunu başına çağırmasına sebeb oldu. Eline keçen ilk qovluğu Elmanın başına çırpmaq isteyirdi ki...
- Ne olub burda?
Eli qapının ağzında onlara baxırdı. baxışlarından menzerenin heç xoşuna gelmedyii belli idi. Sesinin tonunu daha da qaldırıb:
- Deyirem ne olub burda?.
Zeyneb qorxu qarışıq heyacandan telaşa düşüb açıqlamağa çalışdı:
- Eli bey biz...
- Men Zeynebi narahat edirdim.
Elman onu qabaqlayıb Elini qarşısında dikilmişdi bele. Hele de gülümsese bele, gözlerinden Elinin yersiz sorğusuna esebleşdiyi belli idi.
- Ağıllı olun. Zeyneb sen de bu axmağı yaxına buraxma.
Zeyneb pert olub, başını aşağı saldı. Onu narahat edenin Elman olduğunu demek istese de, fikrini deyişdirdi. Elinin sözünün qabağına söz demek yaxşı fikir deyildi. Elman Zeynebin az qala ağlayacağını görüb, Eliye teref çevrdildi. Artıq gülümsemirdi. Ne ise demek isteyirdi ki...
- Esl o axmaq Zeynebe yaxın getmesin!
- Yene hardan geldi bu ifrite...
Jale biraz daha ileri yeriyib, Elinin qarşısında keçdi. Gözlerini ona dikib, sert şekilde dedi:
- Narahat eden o axmaqdırsa, danlanan da o olmalı. Zeynebi bura qatma.
- O axmaq onsuzda axmaqdı. Bu biri ağıllı olub yaxın buraxmasın!
- O axmaq daha ağıllı olsun ondansa!
Elman:
- Ehm, o axmağın adı Elmandı. Yeni axmaq demese...- deye yazıq-yazıq dillenib, Eli ile Jalenin ona eyni anda baxması ile susdu.
- Qızların vezifesidir oğlanları uzaq tutmaq. Da qız uzaq ttumayanda, oğlanda ne gunah var.- deyen, Eli kinaye

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 95 >>