ile gülümsedi.
- Esl oğlanlar uzaq dursun da! Gör heç bir qız oğlana yaxınlaşıb narahat edir? Eynisini etseler ölmezler her-halda!
- Elbetdeki qızları oğlana yaxınlaşmaz!
Jale bu cümleni eşidib duruxdu. Eli dediklerine emin görünürdü, bu ise Jaleni daha çox incidirdi. Özünü toplamağa çalışıb, pıçıltıya benzer sesle dedi:
- Onda senin fikrince qızlar oğlan seve bilmez de he?
Amma Eli Jalenin gözlerindeki isteyi, ümidi görmedi, göre bilmedi... Çiynini çekib, vecsiz şekilde:
- Oğlan onu sevenden sonra olar. Amma da... bir o qalıb gelib oğlanlara evlilik teklif etsinler! Hem sen feminist deyilsen? Yeqin biz oğlanların hamsı gözüne ecinne kimi görünür. Indi ne hay-heşir salmısan ee...- deyen Eli, başını yelleyib güldü.
Zeyneble Elmana “ağıllı olun” baxışı atıb, Jalenin yanından keçib otağına girdi. Zeyneble Elman özlerini unudub, Jale üçün narahat olurdular. Ilk defe son sozu Eli demiş ve Jale bunu qebul etmişdi. Bu felaket xeberçisi idi. Zeyneb cesaretini toplayıb, soruşdu:
- Jale yaxşısan? Fikir verme ona...- sesi o qeder cılız çıxmışdı ki, Jalenin eşitmesi bele şübheli idi.
Amma Jale eşitmişdi. Başını qaldırıb ona baxdı, gözlerinden od yağırdı. Tek kelime etmeden arxaya döndü.
Eli zerble açılan qapının sesine diksindi. Başını qaldırıb, qezebden titreyen Jaleni gördükde ne deyeceyini bilmedi. Ayağa qalxıb, eli ile stulu tutdu. Sert görünmeye çalışıb dedi:
- Bu stul menimdi!- Eyni şekilde qapının çırpılaraq örtülmesinden sonra.- Sene vere bilerem amma...
Jale gözlerini ondan ayırmadan üstüne gelmeye gelmeye davam edirdi. Ona teref eyilib, ellerini masaya çırpdı.
- N-ne var?
- Sen gerideqalmış, düçüncesiz, beyinszi neandertalın birisen!
- Özünsen! Yeni o dediklerin...
Jale elini qaldırıb, az qala Elinin gözüne girecek qeder ona tutdu. Qezebden içinde alovlar oynayan gözlerini Eliye dikib, esebi-esebi qışqırdı:
- Amma menim senden xoşum gelir!
- Özünsen!...?! Ne?!- Amma menim senden xoşum gelir!
- Özünsen!...?! Ne?!
Eli teeccübden donmuşdu. Bu

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 95 >>