amma men de Eliyem! Görerik kim qalib gelecek.”- deye düşünen Eli, gözlerini qıyıb hamıya bir-bir baxdı. Amma deyesen onun bu “delen” baxışlarını vecine alan yox idi. Hetda Reşib beyin dodağı qaçdı, Elya xanım ise gülümsedi. Birce Elman en azından 32 diş gülümsemeyini yığışdırdı. Bayaqdan sakit dayanmış Cemil kişi, boğazını arıtlayıb söze başladı:
- Oğlum senin işin var, çox şükür evimiz var, maşının da var. Yaşın da çatıb, yaşıdlarının uşağı mektebe gedir artıq. Odur ki, biz oturduq fikirleşdik ki, sene bir qız tapmağın vaxtı gelib çatıb...
- Ay şükür.
Eli her kesin mat-meettel ona baxdığını görüb, sehv etdiyini anladı. Elman bele ona gülüb, “nolub ade...” deye pıçıldamışdı. Qulaqlarına kimi qızarmış Eli sözü deyişdirmeye çalışdı:
- Yeni şükür bu günümüze.
Heç kes buna inanmasa da, inanmış kimi davrandılar. Reşid kişi:
- Bax sen qardaşımın oğlu olsanda, öz oğlumdan ayırmıram seni. Çünki ikinizde fersizin yekesisiz... Yeni sözümün canı sene geşşeng bir qız tapmışam. Ağıllı-kamallı, gözel-göyçek, xanım-xatın bir qızdı. Lap ele senlikdi.
“Tapan emimdise şübhelenmek lazımdı. Sonra ifrite-mifrite bir qız çıxar.”- deye Eli üreyinden keçirdi. Başını güya utandığından aşağı eyse de, altdan-altdan atasının, anasının üzüne baxırdı. onlar da razı görünürdüler. Demeli tehlüke yox idi.
- Siz bilersiz emi.
- He he, onda sabah elçi gedirik.
- Sabah?!
- Elbetde, qızın adını çıarmısan. Ne qeder tez olsa, o qeder yaxşıdır.
Deyesen Eli artıq bir şeyleri anlamağa başlamışdı. Gözlerini döyüb, emisine baxdı. Qorxu qarışıq ümidle pıçıldadı:
- Hansı qız?...
- Hansı qız olacaq, Jale qızım.
- Ne?! Men esla....
- Qızla nişanlı olduğunu hamı bilirmiş bir bizden başqa.- deye küskün-küskün dillendi Cemil bey.
- Ata bax o...
Elya xanım:
- El-ele gezmisiz...- deyib, menalı-menalı göz vurdu.
- Amma o...
- Bir de ofisin ortasında qız sevdiyini dedi.
Eli Elmana teref dönüb, yumruğunu sıxdı. Elman çiynini çekib, eli ile atalarını gösterdi. Eli onların yanenda Elmana heç ne

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 95 >>