günü özüm bezenib-düzenib oturacam maşına. Ne ferqi var eee, menden yaxşı gelin tapmayacaqlar ki.
Nadir bey:
- Men qarğış yiyesi olanmaram. Camaatın başında turp ekib, buğda biçersen sen.- deyib, başını buladı.
Onun bu sözüne her kes gülse de, bir tek Jalenin gülüşü ürekden deyildi. Atası fikrini deyişdirmemişdi, sadece qetiliyini azaltmışdı. Onu esas narahat eden ise...
Otağına keçib, telefonunu götürdü. Ekrandakı ada bir müddet baxdı.Heyacandan elleri esirdi. Axır ki, cesarete gelib, zeng etdi. Qarşı teref zengi qebul edib, biraz kobud sesle “alo” dedi...
30 DEQİQE SONRA:
Eli qarşındakı qıza düşmen kimi baxırdı. Ele Jalenin de baxışları dostcasına sayılmazdı. Ikisi de bu olanlarda bir-birini günahkar görürdü.
- Meni bura sen çağırmısan. Ne olub? Yoxsa feministliyim tutub, sen elçi gelmek isteyirsen?
- Bax bu yaxşı fikirdi. Amma yox. Gelmemeyinizi isteyirem.
Eli teeccüble Jaleye baxdı. Yox, o ciddi görünürdü.
- Bes... sen bunu istemirsen ki? Yeni meni...
- Men işlemek, heyatımı qurmaq isteyirem. Bu an en son isteyeceyim şey bir neandertalla evlenmekdir.
- Ay ele men ölürdüm senin üçün. Zarafatsız, seni almaqdansa ölmeyi üstün tutaram. Amma bilirsen, söz-söhbet çıxıb birisinin hereketlerine göre... İndi gelsin bizimkiler, sizinkiler de yox desin. Hamsı bitsin.
Jalenin son ümidi de tükenirdi. Elinin buna razı olacağını zenn etmişdi, amma onun da ailesinin sözünden çıxa bilmeyeceyi ağlına bele gelmemişdi. Başını aşağı saldı. Eli de onun bu ümidsiz halını görüb pis olurdu. Üzünü yana çevirib, vecine deyilmiş kimi davranmağa çalışdı. Amma alınmırdı. Stulunu qabağa edib, Jaleye yaxınlaşdı. Yumşaq bir ses tonuyla danışmağa başladı:
- Bax, bu nöqtede aileme “getmeyin” deye bilmerem. çünki birisi ele şeyler edib ki, adımız nişanlıya çıxıb. Indi o birisi ucbatından bizde bu veziyyetdeyik. O birisi biraz ağıllı hereket etseydi...
- Başa düşdük. Başqa birisi de, bu qeder axmaq olmasaydı her şey daha rahat olardı! Men xeyallarımı, arzularımı başqalarının

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 95 >>