yelleyib:
- Yox, qetiyyen. Jale de dedi axı, ikimizin günahı. Neyse, menim çox işim var. Işlemek lazımdır, tenbellik bize yaraşmaz. Sağ ol emican.- deyib, qapıdan sıvışdı.
Reşid bayaqdan gücle yaratdığı qezebli ifadeden qurtulub, gülümsedi. “ ele bilir men bilmirem dee. Yaxşıdı, artıq bir-birini qorumağa başlayıblar. Bu gedişle...”- deye pıçıldayıb, sevindi.
Eli otağa girdikde Jaleni masının başında olduğunu görüb evvel hirslendi. Amma az önce etdiklerini yadına salıb, tek kelime de etmedi. Masanın ayaq terefinde oturub özünü bir şeylerle meşğulmuş kimi göstermeye çalışdı. Eslinde ise ona teşekkür ede bilmek üçün cesaretini toplayırdı. Bu ise çox vaxt aldı. Beleki yalnızca Jale elinde kağızlarla ayağa qalxıb qapıya teref getdikde telesik dillene bildi:
- Çox sağ ol. Yeni mene ele vermediyin üçün.
Jale ayaq saxlayıb, Eliye teref çevrildi. Onun teşekkür ederken nece qızarıb-bozardığını görüb gülümsedi.
- Biz partnoyuruq, problem deyil. Hem sen üzr istemişdin buna göre.
- Ha? Ne vaxt?
- “üzr isteyirem. Tek bu güne göre yox, ilk gün bele senin işlemek istemene lağ etdiyim üçün bağışla”.- deyib, heç ne olmamış kimi otaqdan çıxdı Jale.
Eli ise hele dönub qalmışdı. Deyesen Jalenin ne dediyini teze-teze anlayırdı.
- Bunları men o yatanda demişdim axı...- deyib, celd eli ile ağzını örtdü.
Gözleri qorxu qarışıq teeccübden sonuna kimi açılmışdı. Eslide Jale sadece Yeter xanımın geldiini uzaqdan görüb özünü yatmışlığa vurmuşdu ki, bibisi onların maşında ne etdiyi baresinde sorğu-sual etmesin. Elinin ele edeceyini heç ağlının ucundan da keçmezdi. Bir deqiqe, Elinin etdikleri?... Jale hamsını görmüşdü?...“ - Bu senin üçündür birdenem.
Genc qızın oğlanın bayaqdan arxasında gizletdiyi gülü ona uzatması ile yanaqları allandı. Nazlı=nazlı gülümseyib, elini uzadıb gülü aldı. Önce burnuna yaxınlaşdırıb, qoxusunu içine çekdi. Gözel etirden aldığı hezzden gözlerini yumub gülümsedi. İlahi, bu nece gözel bir menzere idi... Oğlan heyranlıqla qarşısındakı gözelliyi seyr edirdi.

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 95 >>