edecem. Yeni... deyirem...
Jale Elinin ifadesiz baxışlarından onu heç dinlemediyini anlayıb, qaşlarını çatdı. Bu an ise Eli “ göresen ne danışır? Bir deqiqe, tikinti ve yeyinti eşitdim. Tikinidekiler ne yeyibler? Yemeye onu devet etmeyibler deye hirslenib? Aaa, qaşlarını çatdı. Bir deqiqe, bunlar niye mene bele çiçekli-böcekli gelir?! Nolub mene?!” axir ki bayaqdan Jaleye heyran-heyran baxdığının ferqine varıb, özüne geldi. Boğazını arıtlayıb, ciddi tonda dedi:
- Bu qeder hirslenmeye deymez. Men seni yemeye apararam onların evezine.
- Ha?
Bu defe teeccüblenme növbesi Jalede idi. Elinin ne dediyini anlamayıb, sual dolu gözlerini ona dikdi. Amma Elinin dediklerinden olduqca emin ifadesini görüb, çiynini çekdi. Soyuq bir gülümseme ile onu yola verib, mızıldandı:
- Hmm...yaxşı.
Bu yanlış anlaşılmanın tek faydası ise bir görüşlerinin olması idi. Eminem onlara soruşsaq, bunun nece olduğunu açıqlaya bilmeyeceklerdi.
*****
Etrafda cüt-cüt gezen gencler oturacaqda eyleşmiş iki orta yaşlı insana qeribe-qeribe baxırdı. Diqqetleri çekmelerinin sebebi tekce berkden danışmları deyildi, hem de “Gencler parkı”ndakı nadir yaşlılardan olması idi. Amma deyeesn bu onların veclerine deyildi. (müellif: Cemile memmedli) Ya özlerini çox genc hesab edirdiler, ya da etrafdakılarının ne düşündükleri veclerine deyildi...
- He, demek bele bizim it oğlu it biraz kütdü. Hamsı menim günahımdı, başına-başına çox vurmuşam. Amma korluğunun mene dexli yoxdu. Gözünü qabağındakı gözel-göyçek qızı görmür haa.
- Dünen gördüm onu. Mene heç ele gelmedi. Gözlerini ac tülkü kimi dikmişdi Jaleme. gerek ele orda quzğun kimi cumub, parşçalayardım onu.
Bu sözlerden sonra Re.id beyin gözleri işıqlandı. Oturacaqda biraz daha Yeter xanıam yaxınlaşıb, sevincek dedi:
- Hele mi? Ay ne yaxşı, ağlı başına gelir gedenin. İndi esl vaxtıdı. Ona geşengce ders vermek lazımdı. Onda biler o qızın qedrini.
Yeter xanım ona xeyalındakı serhedden daha yaxın olan Reşid beyi qaşlarını qaldırıb süzdü. Amma öz

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 95 >>