demeli sabah durursan, ilk iş o qızı mene alırsan!.. bu boyda Azerbaycanda, mingeçevirde mee qız yoxdu?! Hıı, ne deyirdim? Seher durursan o ifriteni..çaşdım, o biri qızı... o sakit olanı deyirem aa, o birisi ifriteyle sef salma... hm.. ne deyirdim? He! o birisini mene alırsan. Seher duran kimi! Görer o...”
Bu kimi sözlerden çox dediyini xatırlaya bilirdi Eli. Alnına eli ile vurub, “ay!”-deye qışqırıb özü ağrısını güclendirdiyi başını iki elli tutdu. Gözlerini anasına dikib, mezlum-mezlum baxdı.
- Ana, yeqin axşam ki sözlerimi ciddi qebul elemedin he? ele şey elemedin he? bildin ki, ne dediyimi bilmirem?
Elya xanım:
- Elbetde dediklerini ciddi qebul elemedim. Bir sözü 5 defe deyirdin ee.- deyib, daha esebi tonda – amma seher kimi başımın üstünde dim-dik durdun. Görmüşük içmiş adam bir yere yıxılıb yatar, sen yooox. Ne özün yatdın, ne de meni yatmağa qoydun. Axırda gün çıxan kimi telelfonu zorla elime tutuzdurdun ki, zeng edim. Men de eledim.
Elya xanımın hirsle dediyi sözlerden sonra, Eli kesik-kesik olsa da, xatırlamağa başlatdı. Telefonu getirib zeng etmesi üçün tekid etmesi, anasına deyeceyi sözleri öyretmesi... bir deqiqe, axşam ev telefonundan elave mobil telefonuda elinde olduğunu az-maz xatırlayırdı. Lakin bu xatire ele silik idi ki, yuxu zenn edib üstünde durmadı. Alnını soyuq masaya qoyub, elleri ile başını tutdu. Utancından ölse de, mızıldandı:
- Ana, başım partlayır. Asprin...
Dermanı masaya astaca qoyub, su bardağını berk çırpdı Elya xanım. Eli zonguldayan başının arğısından dişlerini sıxdı. Bu defe emin idi, Elya xanım bilerek edirdi. Özbaşınalıq eden oğlunu cezalandırmağa hessas üreyi icaze vermediyinden, evezini bele çıxırdı. Amma buna ehtiac bele yox idi, onsuzda Eli öz-özünü cezalandırırdı. Başını qaldırıb, dermanla suyu içende divardakı saata gözü sataşdı. eqreblerin 3ü gösterdiyine inanmayıb, daha diqqetle baxdı. Ağzından çıxan ilk kelime:
- Ayaqqabılarım...
Celd ayağa qalxıb, etrafa telesik göz gezdirdi. Anasına teref çevrilib, soruşmaq

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 ... 95 >>