yerde axşamlamışdı...
- Hele bunları danışmaq üçün tezdir Sevinc xanım. Uşaqlar bir-birini tanısın görek... Belke heç alınmadı?
Elya xanımın bilerek “xanım”ı vurğulamasını qulaq ardına vuran Sevinc xanım güldü. Elini süzüb, biraz tehdidkar tonda:
- Oğlun maşallah geşeng oğlandı. Amma qızım da çox gözeldi. Bele ki, su ki girdi qaba, oldu içmeli. Da qızımın adını çıxarıb, ortada qoymayasız ki?
- Aaa. Ne ortada qoyma ay xanım? Hele söz göndermişik e. Eşiden ele biler üzük taxmışıq, toy elemişik.
- Ay bacı, ay bacı camaatın ağzı torbadı bükesen? Indi burda qarşı-qarşıya oturmaları bele bes eliyir söz olmasına.
Eli anasının artıq özünü cilovlaya bilmeyib, esebden esdiyini görüb celd müdaxile eledi:
- Bele olmayaq xanımlar. sakit-sakit. Her şey yoluna düşecek...- Eli her iki qadının ona qezeble baxdığını görüb, sesini kesdi.
Onsuzda dedikleri bir mena ifade etmirdi. Gülümsemeye çalışıb, gözucu qarşısındakı stulda eyleşen qıza baxdı. Qız deyesen utancaqlıqdan başını aşağı salmışdı. Bayaqdan tek kelime bele etmirdi. “ Ayda, bu qız niye başını qaldırmır. 2 saatdı tepesine baxıram. Bele getse başındakı tükleri sayacam. Ay qız, başını qaldırda. Yaxşı, başı aşağı qız isteyirdim, amma da üzü yerden qalxmayanı yox da. Ne bilim, belkem parik taxmış oğlandı? Anası onsuzda ifritenin biri. Allahım, bu ne zibildi özüm-özümü saldım”- deye fikirleşen Eli teeessüfle başını yelledi. Sevinc xanımın gözünden Elinin qızına baxması qaçmamışdı. Üz-gözünü qırışdırıb, hikkeyle dedi:
- Çox oturacayıq burda? Men qızımı böyütmemişem ki, kafelerde oğlanlarla görüşsün. Da bu qeder bir-birinizi gördüz besdi. Di telefonu verin, orda danışsınlar. Bu görüş-mörüş söhbeti bizlik deyil.
- Ha? Ne telefonu?
- Nece yeni ne telefon? Ele bilirsiz menim qızımın telefonu var?! Yox, menim qızım elinde telefon bütün gün çıqqıldadanlardan deyil. Ele-bele “yes”le “no”su olan bir telefon verin, danışsınlar.
Sevinc xanımın qezebinden çekinib, susan Eli anasına baxdı. Elya xanım oğluna esebi-esebi baxıb,

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 95 >>