çantasından telefonunu çıxarıb, nömresini götürüb Sevinc xanıma uzatdı. Sevinc xanım biraz köhne model olan telefona narazı-narazı baxıb, mızıldandı:
- Hmm... O boyda şirket sahibinin arvadının telefonu bu olanda, da biz kasıb-kusubun telefonu nece olsun ee...
Yol boyunca Eli anasının könlünü almağa çalışırdı. Amma boşuna idi. Elya xanım oğluna küsüb, tek kelime bele etmirdi. Eslinde Elide çoxdan peşman idi, amma indi sözünden dönmeyi menliyine sığışdırmırdı. (müellif: Cemile Memmedli) Ne de olsa bu qeder saf bir qızın adını tutmuşdu. Onun düşüncesine göre bu böyük bir şey idi. Axşam eve geldiyinde bu seherki görüş teyin edilmişdi bele, etiraz etmek üçün gec idi. Bu fikirlerle anasını eve ötürüb, ofise geldi. Ele içeri girer-girmez yene Zeynebin dibinde biten Elcanı görüb, dişlerini bir-birine sıxdı. Ona teref yeriyib, tek kelime etmeden qolundan sürüyüb çöle çıxardı. Divara direyib, esebi şekilde dedi:
- Sen! Sen o gün meni niye o qeder içizdirdin he?
- Men? Aa, özün içdin axı.
- Paa! “bunu iç emimin sağlığına, bunu iç Elya xalanın sağlığına” deyen men idim?
Elcan teeccüble Eliye baxıb, qorxu qarışıq maraqla soruşdu:
- Sen bunları xatırlayırsan?
- elbetde. Hele qohum-eqrabada sağlığına içmediyim adam qalmadığını da xatırlayıram. Her şey cehennem, “bunu da iç 3-cü blokun qabağını süpüren xalanın sağlığına!” ne idi eclaf?! Heç insaf yoxdu sende?! Neylemek fikrin vardı?
- Eslinde seni içirib, sonra qızla tanış elemek fikrim var idi. hele sene de, dedim. Sen de “he, o qıız alacam” deyib, durdun ayağa. Senalla qız deyende niye ağlına evlenmek gelir? Xestesen sen? Senin...- Elcan sesini kesib, udqundu.
Elinin baxışları od saçırdı. Elcanın yaxasından yapışıb, berk divara çırpdı. Esebden dişlerinin arasında fısıldadı:
- Demeli o qız alma fikrini de ağlıma salan sensen! Bilirdim! Ele bilirdim ki, durduq yere ele gic-gice fikir ağlıma gelmez! Öldürecem seni!
- Ayy! emi oğlu, bax menim heç bir günahım yoxdu. Men demedim a get evlen.. Ay!
Eli Elcana bir-iki

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 95 >>