Emisinin dediyini düşünüb, üreyinde onu çetin bir işden xilas etdiyi üçün teşekkür etdi. Elya xanım olduqca sevincli görünürdü. “Seviner de, axır ki, istediyi kimi oxumuş qız alır mene. Bir de düşünüm mence. Anamla ikisi birleşse, bu şeherde adım “arvad Eli”ye çıxacaq. Yox, ele şey ola bilmez. Bu evin kişisi men olacam, onda daha mene ne edeceyimi deye bilmezler!... Ele deyil?...”. ilk defe idi bunları fikirleşirdi. Onsuzda muasir fikirlere meyilli Elya xanım qatı feminist Jale ile birleşseydi? Bax bu Elinin kabusu olardı. Helelik bu fikirleri beyninden uzaqlaşdırıb, her şeyi hell etdiyini düşünüb gülümsedi. Sabah olacaqların xeyalı ile qarşısındakı yemeyi böyük hevesle yemeye başladı.
*****
Jale ofise girdikde yene Zeyneble Elcanın dalaşdığını görüb, gülümsündü. Onları “narahat” etmeyib, otağına teref getdi. Qapını açdıqda Elinin böük bir gülümseme ile ona baxdığını görüb, duruxdu. Içeri girmeye tereddüt edirdi. Başını azca yaan eyib, çepeki ona baxaraq soruşdu:
- Ne?
- Heç...-deyen Eli çiynini çekib, eyni gülümseme ile Jaleye baxmağa davam edirdi.
Bu cavab Jaleni qane etmese de, yalandan gülümseyib yerine oturdu. Eli hele de ona baxırdı.
- Bilirsen, nişan olmayacaq.
Jale başını qaldırıb, teeccüble ona baxdı. Ne etdiyinin ferqine varıb, tez üzüne vecsiz ifade vererek dilucu soruşdu:
- Hmm... kimin nişanı?
- Hı, güya bilmirde. “nişan olmayacaq” deyen kimi pendir görmüş siçan kimi baxan men idim ele bil.
- Bilmirem elbetde. Yad adamların nişanından mene ne?
Bu cavab Elini esebleşdirdi. “ “Yad adam” menem indi? Çoxbilmişliye bax! Gör nece baxır. Güya vecine deyil, güya sevdiyi adam nişanlanmır deye sevinmir. Gerek demeyib, biraz daha eziyyet çekdireydim. Amma neyleyim, üreyi yumuşağam da.”- deye düşünüb, adi bir şeymiş kimi dedi:
- Hmm. Men nişanlanmıram, men.
- Demeli yazıq qızın ağlı başına geldi. Heyatını senin tekamülünü izleyerek keçirmeyin kabus olduğumu anladı.
Eli Jaleye teref eyilib, ellerini masaya çırpdı. esebi şekilde:
- Heyatını mene

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 95 >>