üz-gözünü qırışdırıb, dilucu “girin” dedi. Qapı aralandıqda qaş-qabağını sallamış Eli içeri girdi.
- He bidenem, he danışarıq sonra. Öpdüm al yanaqlarından – deyib, Elinin ikrahla ona baxdığını gördü – Nedi?
- Deyirem heç arlanma yoxdu da sizde. Qoca yaşınızda birdenem-mirdenem, yanaq-filan... Nolub eee.
Reşid kişi esebden ne deyeceyini bilmeyib, telefondakına “sağ ol heyatım” deyib, Eliye dil çıxardı.
- Bu qoca ağlını itirib. Görmemişin bir nişanlısı oldu...
- Nolsun, sen de o da yoxdu ki?
- Imkan verdiz ki?. Bir-iki gün dözseydiz ölecekdiz ele bil.
- Eh, sen ne bilersen sevgi nedir? Bir-iki gün deyil, bir-iki saatın hesreti bele adamın üreyini parçalayır... – deyen Reşid bey eli ile üreyini tutub yazıq-yazıq baxdı.
Eli boş-boş emisine baxıb başını yelledi. “ 100% o ifrite bu kişiye cadu eleyib. 50 yaşındakı adam yeniyetme oğlanlar kimi davranır. He, biz ne bilerik sevgi nedir?. Siz bir ayağı burda, bir ayağı gorda olanların elinden ne sevgimiz oldu ki!” – deye fikirleşib, soyuq sesle dedi:
- Ne olub müdir bey, niye çağırmışdız meni?
- He, onu deyecekdim. Sınaq müddeti bitir, kimin işe alınacağı...
- Kim? Kim?!
Elinin telaşlı suallarına qarşılıq Reşid bey ona teeccüble baxdı. onu baxışları ile süzüb, heqiqeten de cavabını sebirsizlikle gözlediyine emin olduqdan sonra dillendi:
- Sence? 5 ilden çoxdu burda işleyen, işin inceliklerini yaxşı bilen, şirketin yarısına sahib doğma qardaşımın tek oğlunu qoyub, tecrübesiz ve zeif qızcığazı götürürem.
Onun sesindeki istehzanı hiss ede bilirdi Eli. Ilk önce buna sevinse de, birden beyninde bir cümle eks-seda verdi: “Bu iş alınmasa Almaniyaya gedecem...”. Celd yerinden atılıb qışqırdı:
- Yox emi! Ola bilmez, işi mütleq ona vermelisen!
- Baş üste! Be sonra sen neyleyeceksen avara?!
Bu sual Elini düşünmeye mecbur etdi.(müellif: Cemile Memmedli) Doğurdan, ne ede bilerdi ki? Uşaqlığından beri bu şirketin bir gün onun olacağı fikrine ele öyreşmişdi ki, başqa bir işi xeyal bele ede bilmirdi. Süst şekilde

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 95 >>