Almaniyaya elbetde. Lazımdı bu sene.
- Almaniya?
- He, axı deyirdin bu iş alınmasa Almaniyaya gedecem. İndi de...
- Nece yeni xala? Işin alınmadığını hardan çıxar...
Jale susdu. Unutmuşdu axı, bibisi müdiri ile nişanlı idi.(müellif: Cemile Memmedli) Elbetdeki o bilecekdi. Başını aşağı salıb, otağına keçdi. Çarpayısına oturub gözlerini boşluğa dikdi. Eslinde bele olacağını texmin etmişdi. Axı Eli Reşid beyin qardaşı oğlu idi, işin ona verilmesi normal idi. Amma ne qeder eqoistcesine olsa da, bibisi ile nişanlandığında daha edaletli olacağını düşünmüşdü...
Seher bütün gece yatmamağın verdiyi yorğunluqla ağır-ağır ofise teref addımlayırdı. Qapını açıb, içeri girmek isteyirdi ki, eşitdiyi bağırtılar onu dayanmağa mecbur etdi. Seslerden birini tanıyırdı deyesen, Reşid bey idi. Özünü saxlaya bilmeyib, gizlice içeri boylandı. Reşid bey Eliye bezi kağızları gösterib, qışqırırdı:
- Bu nedi ade?! Başın xarab olub senin?! Burdakı sehvlere bax! Ondansa o boş başından daha boş vereq getireydin de! Hele bir de şineyir üzüme...
- Elimden gelen budu...
- Yox, deyil. – Reşid bey barmağını Elinin üzüne doğru sallayıb dedi – Elinden gelen bu deyil! O qız burdan getmesin, sen gedesen deye bele eliyirsen!
Eli çiynini çekib, üzüün yana çevirdi. Dilucu dedi:
- Neden danışıdığnızı bilmirem müdir...
- Sen...!
Reşid bey ona baxan Zeyneble Elcanı görüb demek istediklerini içinde saxladı. Kağızları Elinin üzüne tullayıb, esebi şekilde otağına keçdi. Eli eyilib, yerdeki kağızları toplamaq isteyirdi ki, başının üstnde bir kölgenin dayandığını hiss etdi.
- Demeli dünenki o sirkde buna göre idi?
Eli ayağa qalxıb:
- Ne?
- Bele elemeyine ehtiyacım yoxdu! Iş mene verilmeyibse, demeli yaxşı olmamışam! Senin “fedakarlığına” ehtiyacım yoxdu!
- Sesin başıma düşdü. – deyen Eli, onun yanından ötüb keçmek isteyirdi ki, Jale onun qolundan tutub saxladı.
- İkimiz de eyni şansa sahib idik. Yaxşı, evvel senin müdirin qardaşı oğlu olman biraz haqsızlıq idi. Amma indi ikimizin de yaxınlığı

<< 1 ... 84 85 [86] 87 88 ... 95 >>