eynidi. Ona göre de bele axmaq hereketler etme! Men her şeyi özüm bacarmaq isteyirem, bir oğlanın arxasında gizlenerek yox!
Eli başını aşağı salıb susmuşdu. Tek kelime etmirdi.
- Zeyneeeb. Bax bu defe mütleq qebul elemelisen teklifi. Da bil, men müdir oğluyam. Yaraşıqlı, uzun, hem de müdir oğlu birini redd elemek olar? Amma müdir olmayacam...
Elcanın bu veziyete heç uymayan sözleri hamının ona baxmasına sebeb oldu. Hele Zeyneb başını bulayıb, “heç henanın yeridi?” deye pıçıldadı. Bunlar ise Elcanın vecine deyildi deyesen. Çiynini çekib, qaldığı yerden sözüne davam etdi:
- Çünki bu şirket tekce atama mexsus deyil...
Eli celd onun qolundan tutub, özüne teref çekdi. Qezeble gözlerine baxıb, dişleri arasında fısıldadı:
- Sus...!
Onun ise susmağa niyyeti yox idi. Böyük bir gülümseme ile Eliye baxıb, yeniden Zeynebe döndü:
- Emimle ortaqdı. Atam daha yaxşı işi bildiyinden başa o keçib. Amma men atam qeder yaxşı deyilem. Burda atamın burundan “fırt” eleyib, düşen biri var... – Elcan onun ağzını tutmağa çalışan Eliden qurtularaq – Besdi de emi oğlu, hamı bilirki sen atamın selekopyasısan. Ha aha ha! He, harda qalmışdım...
- Kes sesini! Senin bu qız derdin öldürecek bir gün seni! Sonra dalınca qaçarsan Zeynebin, bura iş yeridi!
Zeyneb bele Elinin söhbeti deyişdirmeye çalışdığını hiss etmişdi. Elcan ise Elinin gözleri ile ona “sus!” emr etmesine qarşılıq gülümsedi. Bilerekden yüksek tonda:
- Menem qız derdinden ölen?! Pa! Bir qızın derdinden bu boyda şirketin varisliyinden el çeken menem güya ha. Yeni Zeyneb senin üçün canım da qurban, amma bu dövrde bir şirket qurmaq halva deyil. Yeqin başa düşersen he? He, bu hefte boşsan?
Elcan etmek istediyini edib, yeniden Zeynebin masasın yanında bitdi. Sanki az önce heç ne dememiş kimi onu dile tutmağa başladı. Eli ise yerindece donub qalmışdı. Jale ağır-ağır ona teref addımladı. Qarşısında dayanıb, başını qaldırmadan soruşdu:
- Düzdü bu?
- Yox...
Jale başını yelleyib, otağına keçdi. Qapını örtüb, eli ile üreyini

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 95 >>