çiynini çekib:
- Nç, vacib işlerim var idi. - deyib, Elcana dil çıxardı.
Elcan önce hirslense de, birden gülümseyib yüksek sesle dedi:
- Ne işi? Yoxsa qızla görüşesen?
- Ne qızı?
- Ne?! Qız yox, oğlanla görüşesen?! Emi oğlu bunu qebul ede bilmerem...
Eli onun sözünü kesib, yaxasından tutaraq esebi şekilde:
- Ne çerenleyirsen sen?! Ağlını itirmisen?...- demişdi ki, çiynine bir elin toxunduğunu hiss etdi.
Jale soyuq bir ifade ile ona baxıb, başı ile otaqlarını işare edib getdi. Eli onun arxasıyca getdikde bir anlıq dayanıb Elcana sert bir baxış atdı. Elcan ise çiynini çekib, “intiqam” deye fısıldayıb gülümsedi.
İçeri girdiklerinden beri Jale sadece şexsi eşyalarını toplamaqla meşğul idi. Eliye bir şey demek istediyi belli olsa da, söze başlamağa cesareti yox idi. Eli de bu sessizliyi pozmağa cüret etmirdi.
- Sen... Bes sen işden çıxandan sonra ne olacaqdı, heç orasını düşündün?
- Men kişiyem, her yerde iş tapa bilerdim.
- Bes bu unudulmuş şirketi davam etdirmek, böyütmek arzuların?
- Emim rehmete getdikden sonra Elcan bu şirketi 3 güne batırardı, mecbur men de gelib yeniden canlandıracaqdım.
Jale Elinin bu planından dehşete gelib, gözlerini geniş açaraq ona baxdı. yox, Eli olduqca ciddi görünürdü. Başını yelleyib kresloya oturdu. Bu defe daha cılız bir sesle:
- Men şirkete yox, bize...
- Seninle evlenecekdim.
- Nece?
- O qeder detallı düşünmedim. Sen burda olandan sonra qalanı asandı.
- Ne? Belke meni qaçırmaq fikrin vardı?
Eli celd:
- Hardan bildin?!
- Burdan baxanda bele daş dövründen qalmış düşüncelerini oxumaq olur. – deyib, gözlerini süzdürdü. – çox eqoistsen, bes menim şirket xeyallarım? Ancaq özünü düşünürsen! Neandertal!
Eli qollarını masanın üstünde qovuşdurub, başını üstüne qoyaraq gözlerini Jaleye dikdi. Pıçıltıya benzer bir tonda dedi:
- Neyleyim ee. men sadece öz xeyallarımı gerçekleşdirmeye çalışıram. Senin bütün xeyalların mensizdi, menim ise içinde sen olmayan xeyalım yoxdu...
Yanaqlarının allandığını hiss ede bilirdi Jale.

<< 1 ... 88 89 [90] 91 92 ... 95 >>