toyu olmuşdu bele. Hetda Reşid kişi sırf Eliye acıq vermek üçün onu tez-tez “xoşbext yuvalarına” qonaq çağırırdı. Tebii ki, yazıq Eli her gedişinde dünyaya gelmeyine bele peşman olurdu. Şirket biraz da Elinin seyleri neticesinde ireli gedirdi. Atıq diger şeherlerden de onlara lahiye teklifi gelirdi. En maraqlısı o idi ki, bunun sebebi Elinin beşikli uşaq otağı-tualet lahiyesi idi. Reşid beyin deyimiyle “bir deli quyuya daş atdı, 100 ağıllı çıxara bilmedi.”. Her kes az-çox xoşbex idi, bir tek Eliden başqa...

Eli yerinden dik atılıb, az qala elinden sürüşüb düşen telefonu berk sıxdı. Biraz özüne gelib, telefonu qulağına yaxınlaşdırdı. Sesindeki telaşı gizletmeye çalışaraq dedi:
- O-oğlan qrup yoldaşları? Eminsen? Yeni mütleq 7-8 qız da var idi yanlarında he?
- Nç, hamsı oğlan idi. Neyse emi oğlu, menim dersim başlayacaq. Bye!
Eli telefonun üzüne bağlandığını eşidib, boş-boş ekrana baxdı. Nömreni yeniden yığmağı düşünse de, fikrini deyişdir. Başını yelleyib, tehdidkar tonda:
- Sen görersen! – deye qışqırıb, hava limanının geniş gözleme salonundan çıxmağa telesdi.
Telefonu cibine atdıqda qutuya toxunub ses çıxardı. Celd qutunu cibinden çıxarıb, ezilib-ezilmediyini yoxladı. Yox, sağlam idi. Her ehtimala qarşı diger cibine qoydu. “bu defe menimle qayıtmalı olacaq! Qayıdacaq...? of, o ifrite evlilik-filan bilmez indi. Evli qadının ne işi var Almaniya da, gel evinde xanımlıq ele desem başımı-gözümü yarar. eşi en azından barmağında üzüyüm olacaq. Da üreyim partlamayacaq ki, kim baxdı-baxmadı. Neyse, başqa cür teklif tapmaq lazımdı. Bir şekilde etiraz ede bilmeyeceyi. Göresen üzüyü ona verim, o teklif etsin? Ne deyirem e men?! Başımı xarab edirler... Eli, öz ölüm fermanına imza atırsan, xeberin var? – deye düşünüb, başını buladı. Birden gülümseyib- amma buna deyer...”
O taksilere teref teleserken, Jale her şeyden xebersiz Zeyneble danışmağa davam edirdi. Elcan ise gözlerini yere dikib, özünü peşman göstermekle meşğul idi...
SON!
Müellifden: Heyat müşterekdir.

<< 1 ... 92 93 [94] 95 >>