Aylar önce bir gün seninle konusurken
konusma sirasinda ebedi ask ucunda
ölüm
varsa o en hararetli aninda öleceksen
var
demistin. Sanki benim tepkimi
ögrenmek
içindi. Kim bilir.. Sen bana açikça
sormamistin ama ben sormani
beklemeden
kisa bir sessizlikten sonra gözlerine
bakarak,
ben senin yaninda oldugum her saniye
her
an ölüme varim demistim, hatirliyor
musun?..
Seni bilmem ama ben bu cümleyle
ebedi aski
sende buldugumu haykiriyordum,
yüregimin
atislarina karisan sessiz bir çiglikla.
Neden
bilmem ama bu ebedi aski gözlerimle
bakislarimla davranislarimla sevgimle
anlatmaya çalisiyorken kelimelere
dökemedim bir türlü.. Büyünün
bozulmasindan korktum belki de. Ya
sen?..
ya sen... Ebedi aski buldun mu? Bende
yada
benden öncekilerde? Yanlis anlama
sakin
sorgulayip yargilamiyorum seni. Bir
hesaplasmada degil bu, bu sorunun
cevabini
verip vermemekte özgürsün. Karar
senin.
Paylasmak istersen ben buradayim..
Simdi;
aramiza giren çaresiz ayriliktan beri
her
düsüncemde bu cümlenin yer aldigini
beynime kazindigini bilmeni isterim.
Neden
mi? Ebedi ask ucunda ölüm varsa
vardir.
Ama ben bu ebedi aski sende
bulamadim
dersen baska bir insana incinip
kirilacaktir
bir gül gibi. Arkasina bakmadan çekip
gidecektir belki de,hakli olarak.Kim
bilir.. Ama
bu sözü oldugu gibi bana söylersen sen
beni
terketmedikçe bil ki ben seni
birakmam.
Çünkü; ask ne gurur dinler nede suur.
Bir
hercai olarak iyi bilirsin bu duyguyu
yüreginin kapilarini sonuna kadar
açabiliyorsan ebedi aski
hissedebiliyorsan
iste o zaman varsin demektir. Su anda
her
ne kadar savassam da yoklugunla,
kalbimin
kapilarini sana sadece sana sonuna
kadar
açtim usulca korkusuzca.. Kendimi sana
verdim sinirsizca.. askin büyülü
atmosferinde sana olan sevgimi
düslerle
biraktim kollarina.. Kimseler ama
kimseler
sevemez seni benim sevdigim kadar.Ne
kadar mi seviyorum seni? Duymak
bilmek
ister misin; tüm okyanuslarin
büyüklügü,
dünyalar kadar desem. Evet

[1] 2 >>