1 №-li Psixiatriya merkezinin 2-ci mertebesinden baxçanın teze biçilmiş, yaşıl otlarına baxıram. Teze biçilib ve teze sulanıb. Güneş minlerle su damlasının üstünde parıldayır ve yaşıllıq öz yerini qızılı parıltılara verir. Tanış menzeredir, eynen... evimizdeki kimi... Hımm, kimi aldadıb, hansı veziyyetimi bezeyirem. Bura delixanıdır.
Az qala her gün eyni şeyleri görürem bu pencereden. Bir azdan ağ geyimli tibb bacıları elil arbalarında delileri gezdirmeye çıxacaq. Ağ geyimlerle kefene bükülmüş ölüleri xatırladan delileri. Olara yazığım gelir çünkü vecsiz tib bacılarının ümüdüne qalıblar. Xeste gezdirmek adıynan gözden iten kimi xesteni bir yana tulluyub ya bir- biriyle laqqırtı vurur, yada telefonda mesajlaşırlar. Yada her ikisi.
Veziyyetimin o hettde olmadığına göre şükr edirem. Gezintiye çıxanda qollarım açıq olur ve rahatca hara istesem gede bilirem. Tebii ki, meni tek buraxmayan, teze aldığı lapatqa boyda smartfonuyla tuk-tuk mesajlar yollayan bir tib bacısı olur arxamda. Düzdü bezen kimseyle danışmaq ehtiyacından verdiyim sualları yola vererek cavablandırması çox esebleşdirir, amma neyneyim danışmaq isteyirem. Herden “onsuzda deli diaqnozu qoyulub çevril ve ona bir sille vur, yada lapatqasını başında qır” deye fikirleşirem. Amma burda bu an tam emin olduğum bir şey varsa o da deli olmadığımdır. Herçend ki, heqiqeten deli olmağı daha çox isteyerdim.
Men deli deyilem ve texminen bir ay evvel yaşadığım hadiseler heqiqetdir. Heç kim inanmasada bular olub ve her şey bir de heç vaxt evvelki kimi olmayacaq. Deli olmasamda burdan heç vaxt çıxmayacağam. Hetta sağalsamda ve meni burda tutacaq bir sebeb qalmayanda bele. Burdan çıxıb o evde birde yaşaya bilmerem. Olmaz!
Qarşımdakı pencereye qalın demirler vurulması ve qapının hemişe bağlı olması meni bir az rahatlaşdırır. En azı bura heç kim gire bilmeyecek ve men özümü rahat hiss edeceyem. Bunun hemişe bele olacağına ümid edirem.
Tuk-Tuk.

NORA 1-ci hisse. EVDE NEÇE NEFERİK?
Cipin açıq penceresinden gelen

[1] 2 3 ... 104 >>