sebirsizlikle gözleyen olmuşdum çünkü Ülker bir onda birde ad günlerimde öpürdü yanağımdan. Özüm... Cesaretim çatmazdı heç vaxt.
Uzun bir aradan sonra sanki bir şeyi xatırladı Ülker. Elini uzatdı, bunu görüb şen olmayan bir gülüşle güldüm. O qeder ağrı vermişdiki... Meni bu halda görmeyi vacib idimi? Heç olmasa saçlarımı darıyıb gelerdim gerek.
Qısa bir tereddüdden sonra mende elimi uzadıb onun elini sıxdım. Elimi buraxmadan qabağıma geldi, gözleri dolmuşdu. Onu saxladım. Üzüne toxundum heqiqi olduğuna birde emin oldum. Sonra ilk defe birinci men öpdüm onu. Hemde yanağından yox, dodaqlarından. Qulaqlarım qarışıq her yerim yanırdı amma bu defe utandığımdan yox. SEVGİDEN. Onu o qeder arzulamışdımki... Menim bedenimin ortasında itib batan balaca bedenini özüme sıxdım, onu daha da berk öpdüm, ümid edirdimki onu incitmirdim, lakin özüde meni daha sıx qucaqlamışdı onsuzda.
Uzun bir öpüçden sonra ayrıldıq. Gözlerimi açmamışdım, alnım alnındaydı.
Sonra ikimizde göz yaşları içinde bir-birimizi berk-berk qucaqladıq. Boynunan öpdüm, sehirli qoxusunu ciyerlerimin her santimine çekdim. Ona o qeder ehtiyacım vardıki. Biz heç sevgili bele deyildik amma sen deme aylardır menim sadece onu görmeye ehtiyacım varmış. O lenete gelmiş tetilden evvel hisslerimi ona açıqlamışdım oda cavabını 3 ay sonra deyeceyini bildirmişdi. Ve o günden çox keçmişdi, lakin o burdaydı.
Boğuq bir sesle “Anar. Anar seni sevirem”
“Mende seni sevirem” dedim bir az da berk qucaqladım onu.
“Bu qeder gözlememeliydim. Eslinde cavabım evvelden he idi lakin...” onun özünü günahlandırmasına daha çox icaze vermeyib dodaqlarınnan öpdüm. İsti dodaqlarını hiss etmek dünyada gördüyüm en möhteşem şey idi. Çox uzun çekmişdi, amma o qeder qısa göründü ki sonra. Ayrıldıq birde o öpdü ve belece bir- birimizin hesretinin acısını yox edene qeder öpüşdük.
“Eger sene evvelceden deseydim, belkede getmezdin o eve, bütün bular olmazdı, menimle qala...”
“Bunda senin heç bir günahın yoxdu” dedim bir az yüksek sesle, amma o

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 104 >>