bilmediyini anana danışmışam.” Maraqla qabağa eyildim.
“Qorxudan.” dedi Mehribanın. Fuadın elini sıxmış, gözleri dolmuşdu. “Anasının dediyine göre o eyyaş içende bilmirmiş ne edir. Anasını döyürmüş. Sehf elemiremse qadının adı Anyaydı. Demek olar her gün döyürmüş onu. Özüde Elzanın qabağında. Elzada çox qorxub. Ard- arda her gün bele şeyler. Bilmirem belkede birden olub, yeni belkede onu da vurmaq isteyib... Ne bilim.Heç kim bilmir. Heç Elza özüde bilmir.
“Amma hekime aparmışıq” dedi Fuad. “Çox yaxşı bir sinir hekimidi, hemde dostumdu. Deyir sağalacaq. Dili qorxudan tutulan insanların dili açıla bilir. Bir yol var, amma biz qebul elemedik...” Mehriban Fuadın sözünü yarımçıq qoydu.
“Yox bele şey olardı?! Bize dediki, o birde berk qorxsa dile açılacaq! Ele şey olar” deyib mene baxdı.
“Hımm” eleyib testiqledim.
“Yeni eslinde o bunu etmeyimizi demedi, sadece kömeyi olacaq dedi.” Deye dostunu müdafie etdi Fuad.
Mehriban başını yelleyenden sonra “Amma biz tebiiki, müaliceni seçdik. İndide davam eliyir, amma ikinci kursa hele var.” Dedi.
Başım qarışmışdı.
Günün günorta çağı tüklerim biz- biz. Bes bunnan sonra ne olacaq? Qabağda hele 3 ay vardı. Ve bayaq gördüyüm yuxu. Meni açıq şekilde susdurmaq isteyirdiler. O qara mexluqun meni gösterib, sonra susmaq hereketi göstermeyinin başqa ne menası vardı ki? Sus ve dilini... Deyekki 3 ay men bütün buları yox hesab eledim. Bes sonra? Elizabet yada Elza yene bizim ailenin bir üzvü olaraq qalacaqdı. En pisi bibim Mehriban ve heyatyoldaşı Fuad. Olar buna layiq deyiller axı. Oların yaxşılığının, yaxşı niyyetlerinin qarşılığı bu olmamalıydı.
Bes men ne ede bilerdim? Başımı qaldırıb eve baxanda pencereden bize baxdığıni gördüm. Lal bir balaca qızdan daha artığı vardı onda. Pis bir şey. İçimde yene qorxu baş qaldırdı. Qorxaq deyildim, en azı kölgesinden qorxan biri heç deyildim. Menim qorxum ailem idi. Balaca bacılarım, panikatak anam, biznesinin onu yormağına baxmayaraq daim gülümseyen atam, xeyirxah bibim ve oların uşaqları.

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 104 >>