eh başa düşmürsüz axı men artıq böyümüşem. 17 yaşım vare üstegel heç bir oğlan bu yaşda bu cür mamauşağı olmur.”
Sadece heqiqeten anam ve atama hörmet etmeseydim bu deqiqe bir taksiyle qayıdardım. Sırf olar narahat olmasın, incimesin deye ne qeder şeylerden imtina etmişdim. Anam, o daim mene göre narahat idi. Eslinde evdeki hamıya göre narahat idi. Bir şeyin batareyası qurtaranda narahat idi. Mebel toz olanda narahat idi ve daha neler- neler. Bu onda bircür eseb xesteliyiydi. Keçen il Türkiyede hekim “Panikatak” deye bir şey demişdi. Daha çox en kiçik şeylere göre bele narahatçılıq xesteliyiydi. En pis halda durmadan ürek berk- berk döyünür, qorxu yaranır kriz veziyyetine düşürdü. O halını birde görmek istemirdim.
“Avqustun axırı hamımız yığışıb gederik denize, sende dostlarını çağırarsan. Söz verirem. Can bu uşaq pis oldu. Seni tek qoya bilmirem” deye anam yene başladı.
Gözlerimi sağa dönderdim ve cavab vermedim. Gelib çatmışdıq. Hamı maşından düşdü. Düşen kimi birinci eve baxdım. Tünd qehveyi taxta pencereleri, eynile o rengdeki damı ve ağapbaq rengli bu 2 mertebeli ev indi daha balaca görünürdü. Çantamı götürüb eve girdim. Cırıltılı qapı ve döşeme hemişeki kimi tükleri biz- biz edirdi. Yaxşı xeber bura evvelceden temizletdirilmişdi buna görede heç kimi gözlemeyib koridoru keçdim ve yuxarı çıxdım. Otağıma girib, çarpayıya uzandım ve gözlerimin qapanmağına icaze verdim.
Oyananda bütün buların yuxu olması ümüdiyle qalxmışdım amma burdaydım. Aşağıdan ses-küy ve dadlı yemek qoxusu gelirdi. Qalxıb, aşağı düşdüm. Yeni il şenliyi idi ele bil. Uşaqlar ses-küye başlamışdılar. Qabağa yerdim ve Rüstemi qucağıma alıb “Necesen Rüstem? Böyümüsena” dedim.
“Maşın” Deye mene heç fikir vermeden cavab verdi. “Maşınımı istirem”
“Yaxşı taparıq” deyib uşağı yola verdim. Onu yere qoyub daha 3 uşaqlada görüşdüm. Avtomatik olaraq “1-i qaldı” fikirleşdim amma dar koridor o qeder doluyduki, bibimin sonuncu övladlığını görmedim. Ümumiyyetle onu 1-ci defe görecekdim çünki teze

<< 1 2 [3] 4 5 ... 104 >>