ağzında uşaqları seyr eden gördüm. Anamgilin onu görmeyeceyi qeder içerideydi. Ele bil qorxurdu nedense.
Elimle ona gel deyib yanımdakı yeri gösterdim. Bir anlıq tereddüden sonra geldi ve oturdu. Nese pis görünürdü. Nedense qorxmuş yada istediyini ala bilmeyen uşaqların bikefliyi kimi.
“He nedi, ne olub yene?”
“Heç.” Dedi. Sesindeki qemginliyi hiss etdim.
“Nese olub axı. Bax gel mene de, söz verirem heç kime demeyeceyem.”
Çekinirdi ve gözü ancaq oynayan uşaqlara dikilmişdi.
“Heçne olmuyub” deyende sesindeki eminsizliyi ve yumşalmanı hiss etdim.
Gözleri düz Elizabet terefe baxırdı deyesen. “Sebeb Elizabet, yeni Elzadı?”
“Yox” dedi. Yalan dediyini anlamaq üçün beden dili kitabı oxumağa ehtiyac yoxuydu.
“Seni nese incidib? Elza sene nese (Çaşıb deyibmi? Deyecekdim) ... eliyib?” Heç bir hereket olmadı. Üreyimin getdikce artan tempini yox sayıb içimi parçalayacaq, hemde sebirsizlikle sona saxladığım günün sualını verdim. “Bes nese görmüsen, yeni pis bir şey?” Yerinde qıvrınması ve başını yana eymesi “He cavabıydı onsuzda ona görede uzatmayıb, “Ne görmüsen Vüqar?”
Uşaq dolmuşdu. Ağlama desem ağlayacaqdı.
“Yuxuda görmüşdüm. Her gün de görürem. Elizanın elinden tutub gezdirirler... Menede pis uşağamış kimi baxırlar. Onsuzda men Elzayla heçne danışmıram...” dedi ve ağzının küncleri eyildi. “Heçne de elemerem, heç oynamaramda.”
“Elbetde Vüqar elemezsen, sen ağıllı uşaqsan.”
“Bes onda olar niye her gün bizim otaqda qalırlar? Axı o otaq çox balacadı” dedi. Son kelimesini lap fısıltıynan demişdi ve sanki tek sebeb otağın balaca olmasıymış kimi elini de yelledi.
GUM! Ele bil başımı harasa vurmuşdum ve bir anlıq sendelledim. Artan qorxumla “Kim?” dedim. Bele baxanda cavabı çox yaxşı bilirdim.
Etrafa baxdı. Uşaqlardan ve arxamızdakı anamgilden başqa heç kim yoxuydu. Yada görünmürdü. Bu uşağın susmağıyçün nese etmişdiler. Menim ki kimi yuxuda bir sille vurmuşdular? Ya uşaqdır deye bir az güzeşte getmişdiler?...
“Bilmirem, onlar getsin isteyirem.” Ne deyeceyimi

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 104 >>