yonulmuşunun qoxusu, amma yandırılmış sümük.
Cırıldayan polların mene xatırlatdıqlarını düşünmemeye çalışaraq aşağı düşdüm. Burnumdakı qalan havanı boşaldıb temiz bir hava almaq ümüdüyle bayıra çıxdım. Amma bayırdanda bu pox iyi gelirdi. Burnumu tutdum ve bayırda oturmuş anama yaxınlaşdım. Uşaqlar dünenki kimi heyetdeydiler. O da ordaydı ve bir az yorğun görünürdü. Heç biri meni görmedi, başları o qeder qarışmışdı ki. Aralarında Vüqarıda gördüm. dünenki ağlamsınmış uşaqdan eser-elamet yoxuydu ele bil heç bele bir şey olmamışdı. Kefim pozularaq verandada qezet oxuyan anama yaxınlaşdım.
“Sabahın xeyr mama, bu pis iy hardan gelir?”
“Sabahın xeyr Anarım. Canım niye gec durmusan? Xestelenmemisenki?”
“Yox ana” dedim. Sesimdeki bezginliyi gizletmemişdim.
“Onda niye bu vaxt durmusan? Bax xestelenmisense de” dedi xışırtıynan bir vereqi çevirib.
“Xestelenene oxşuyuram men? Gec yatmışdım ona göre” dedim. Azca hirslenmişdim amma sonra “Yaxşıyam ana narahat olma” deye yalan dedim.
“Hemişe yaxşı ol.” Sonra uşaqlara baxıb nese fikirleşdi. “Ne eceb sen hemişe velosipedinle buraları gezmeyi xoşlayardın, indi niye gezmirsen?”
“Gezmeyin lezzeti qalıb ki?” dedim. Sesimi özümde gücle eşitdim.
“Hıım?”
“Deyirem ki, bir azdan çıxacağam.” Yalan demişdim amma sonra o qeder de pis fikir olmadığını gördüm.
“Yemeyini ye sonra çıx.
“Bilirem ana bilirem. Tapacağam bir şey sen narahat olma. De görüm bu pis iy hardan gelire?
“Ne pis iy?” çenesini qaldırıb, başını sağa- sola çevirdi. Sonra “Men heçne hiss elemirem.” dedi.
“Sümük iyi, yada xaş kimi amma daha iyrencdi.”
Anam başını yelledi. “Mene gelmir”
“Neyse, evi de basıb sizin xeberviz yoxdu. Belke yene...
“Belke ne? Evden de gelmirdi axı.” Deyib bir az qapıya teref eyildi ve iyledi. Anamın bu gülünc hereketlerine döze bilmirdim.
Elimle boş şeydi deyen hereket etdim ve metbexe keçdim. Beynimin bir küncünde bu hadiseni saxladım.
Arxamdan “Havatemizleyici qonaq otağındadı, götür vur hara isteyirsen” dedi anam.
“Başqa kim var

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 104 >>