axmaqlıq idi yada birini öldürmek. Çantamı yavaşca elime aldım sadece başımı çevirerek baxmağa başladım. Üreyim yerinden çıxacaqdı sanki. Getdikce artan sincablar kimi alnımdada soyuq ter damlacıqları peyda olurdu..
Buterburodlardan birini ehmallıca çıxarıb qabaqlarına atdım. Bir-ikisi qabağa çıxıb iyledi. Sonra mene baxdılar. Bu axmaq heyvanlar ağıllıydılar? Biri çöreyi parçaladı ve ağzına qaçan qırıntıları temizleyib yalnız kolbasanı yeeye başladı. Digerleride ona qoşuldu. Sadece et isteyirdiler. Udqundum. Menim planım olar bunu xoşlasa diger buterburodu xırda hisselerle etrafıma sepelemek idi. Amma sadece et. İkinci buterburodu çıxarana qeder beynimde hesabladım. Elimde sadece iki fal kolbasa qalırdı. Ondan sonra kolbasa men olacaqdım. Bedenimin her yerindeki nebzimin vurduğu sesi eşidirdim. Tüklerim biz- biz olmuşdu ve heqiqeten planım işe yaramasa ne olacaqdı.
O son çarem olacaq iki dilim kolbasa nece elimden düşdü, niye elimden düşdü yeyilib qurtarandan sonra anladım. Buterburodu çıxran kimi 3 sincab sahibinden yemek gözleyen pişik kimi cumdu üstüme, elimdekileri oalar tolazladım. Tek yadımda qalan son iki dilimin yeyilib qurtarılması oldu. Sirkdeydik ele bil ve hamı nefesini keserek janqlyorun növbeti tryuknu gözleyirdi.
Başımı sıxırdılar. Qulaqlarım heçne eşitmirdi, sadece ömrümde yaşadığım şeylerin görüntülerinin sesi vardı. Bütün heyatım gözümün qabağından keçdi. Evveller sadece bediiydi bu cümle. İndiyse heqiqet. Her yerim esirdi. Gum-Gum, Gum-Gum, üreyim yerinden çıxacaqdı.
Sonradan nece oldu bilmirem amma üzüme bir şille deydi. O günkü, o yuxudakı şilleden. Göresen yene o mexluq idi? Üzüm yanırdı amma yerini yoxlamadım. Beynimde sadece QAÇ! emri vardı. QAÇ! QAÇ! QAÇ!
Götürülmeyimle ağaclardan üstüme şığımaqları bir oldu. Lakin ele süret yığmışdımki heç birine deymeden qaça bildim. Belkede bu sadece şans deyildi. O mexluq. Qaçırdım ve budaqdan- budağa tullanaraq ardımca gelen sincab sürüsü her yerdeydi. Ayağım ilişdi. Yıxıldım. Bele olmaq

<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 104 >>