mecburiyyetindeydi? O vaxt bitdi artıq. Bura qeder fikirleşdim. Gözlerimi yumdum. Gözümdeki son görüntü göyden ox kimi üstüme uçan minlerle boz deleler oldu. Sonra havaya qarışdı bu bozumtulluq. Men şehere qayıtdım. Sentyabr idi. Mektebin ilk günü. Menimse 11-ci ilk günüm. Heyecanlanırdım amma biirinci siniflerin şsı- fısıynan dedikleri ve heç kimin qulaq asmadığı şeirlerden sonra sinif otağıma gedeceyime göre yox. Ona göre. Bu may ayında ayrılanda Ülkere onu sevdiyimi demişdim. Deyesen o da meene qarşı nese hiss edirdi amma ne bilim. Beynimi qarışdıranda bu olmuşdu. Göresen heqiqeten?... O cavabı ala bilmeyecekdim. Heç vaxt...
Minlerle ciyilti birden qopdu ve üzümü büzüb ağrını gözledim. Heçne olmadı
Qorxaraq gözlerimi araladım, etrafım sincab leşleriyle dolmuşdu.Sincablar (II hisse)
Başımı qaldırmasam sehralıq sanacağım yolumuza çıxanda ne edeceyimi bilmedim. Heç yolun ferqinde deyildim amma yenede düz yolla gelmişdim. Otlaqdan qayıdan qoyun sürüsü kimi evimi tapmışdım. Velosipedi yanımda aparırdım ve ele yorulmuşdum ki, bir an ele heqiqeten sehradayam deye düşündüm. Su. Çantamda qalmışdı ve çantamı götürmemişdim. Heyecanla nece yola çıxmağım, ölü deleleri ezerek nece keçmeyim, iyrenmeyim, velosipedi nece tutmağım. Velosipede çadanda ne edeceyimi bilmemişdim. Bununla ne edirdim deye fikirleşmişdim. Sonra deyesen minmeyede cehd etmişdim amma alınmamışdı, mende yanımda aparmağa qerar verdim. İndi hamısı yuxuydu sanki.
Meni ne xilas etmişdi. Görmemişdim amma deyesen Elizabetin... O mexluq, ya da olardan biri. Belkede her ikisi. Yeqinki her ikisi, çünkü deleler minlerrleydi. Minlerle. Boz gümüşüye çalan, pas qehveyisi çillerle. Gözleride qırmızılaşmışdı yoxsa mene ele gelmişdi? Gözüme tünd qırmızı görünmüşdü. Olara ne olmuşdu bele. Quduzuydular? Beyem deleler quduz ola bilerdi? Bir neçesi fısıldamışdıda üstüme, amma heç birin ağzında köpük yoxuydu axı.
İndi Elizabet yaxşı bir... Ne olduğunu bele bilmirdim. “Bütün buları ele o özü teşkil edib” fikri beynimden

<< 1 ... 26 27 [28] 29 30 ... 104 >>