keçende tüklerim biz- biz oldu. Bu mene bir mesaj ola bilerdi. “Sene axırıncı xeberdarlığımız, sus yada öl!” Bunu demek istemişdi? Ola bilerdi. Her ne idise o balaca iblisin üstünde olmuşdu. Yada belke meni xilas edib, teqdirimi qazanacağını düşünürdü? Yox bu qeder axmaq ola bilmezdi. Bütün buların ona göre baş verdiyini bilirdim onsuzda. Birinci fikrim daha düzgün görünürdü. “Sus yada öl”. Bes men hansını seçmeliydim. Axı sussam ve sabah evden birine bir şey olsa onda nece? O mexluqlardan birinin birce saniyelik anamın gözüne görünmeyi bes idi. Sonu ölüm olacaqdı.
Velosipedin tekeri daş pillekene deyende yene qoyunlar geldi ağlıma. Eve çatmışdım. İçeri girdim ve heç kesin olmaması ümüdüyle koridorla getmeye başladım. Başdakı saat 3-ü gösterirdi. Doğurdanmı bu qeder çekmişdi qayıdmağım.
Qonaq otağından televizorun sesi gelirdi. Birce anam olması, birce o olmasın deye fikirleşerek qapının qabağından keçdim. Ela sadece Mehriban vardı. Hetta çox ela, çünkü ani bir qerar almışdım. Artıq danışmağın vaxtı çatmışdı.
“Geldin Anar?” televizordan başını çekmemişdi.
Ruh kimi içeri süzülüb divanda oturdum. Titreyın sesle “He” dedim. Başımı divana söykeyib özüme gelmeye çalışdım.
“Titreyirsen? Ne olub sene yene?” Pultu stolun üstüne qoyub mene çevrildi.
Evvelce “yaxşıyam” özünde min çür veziyyeti cemleşdiren, enenevi cavab vermek istedim. Sonra sadece “Danışmalıyıq” dedim. Başımı qaldırıb ciddliyimi gösterdim.
Gözlerini mennen çekmeyerek pultu yene götürdü ve televizoru söndürdü. “Yaxşısan?”
Bu gic- gice sualı tekrarlamağa ne ehtiyac vardıki? “Mama hardadı?”
“Yatıb”
İçimde “Çox yaxşı.”Dedim. Sonra “Elizab... Elza?” dedim.
“Bütün uşaqları yatırtmışam. Anar meni qorxudursan”
“Sen bilsen men son üç günde neler görmüşem.” Cavab vermedi. “Sebebi Elzadı.”
“Ne?”
“He düz eşitdin, Elizabet yeni Elza.
“Ne olub ki ona?” dedi. Artıq yavaş- yavaş qoruyucu ana mövqeyini tuturdu amma Mehribanın meni analyacağından emin idim.
Hansından başlayım deye fikirleşdim. Ele lap başdan

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 104 >>