götürülmüşdü övladlığa.
Digerleri helede öpüşüb-görüşende diqqetimi qapının cırıltısı çekdi. Ele bil bu sesi ancaq men eşitmişdim. İndi gözlerim her şeyi yavaş kadrlar kimi görürdü. En arxada olsamda hündür boyum sayesinde qapını tam göre bilirdim. Evvelce heç desteye bele çatmayan zeif elleriyle qapını araladı. İfadesiz sifetindeki mezlum gözleri etrafı gezdi. Mennen başqa heç kim ona baxmırdı amma o balaca boyu bunu bilmesine mane oldu. Tehlüke olmadığını anlayan kimi birden çox teecüüblendiyim bir hereket etdi. Aralı qapıdan kimese eliyle işare edib içeri devet etdi.
Başqa kim qalmışdıki? Ya bibim bir başqa uşaq da övladlığa götürmüşdü?
Ve birden gördüm. Hardasa qapıya qeder çatan uzn boylu bir qaraltı peyda oldu. Gözlerim qıyıldı. Refleksiv olaraq bedenim tehlükeni hiss etmişdi, buna görede ürek döyüntülerim atır, bedenimi zeif titretme bürüyürdü.
O anda 2 şey birden oldu. Yeke bir qaraltı el balaca qızın elinden yapışdı ve bibim meni qucaqlayıb qabağımı kesdi. Son görüntünün tesiriyle kimi qucaqladım, mene ne deyildi ferqinde deyidim. Başımda sadece 1 sual vardı. Evde neçe neferik?
Şekil.
Qarşılıq olaraq mende azca eyilib bibimi qucaqladım, indi qızı tamamile görmürdüm. Beynimdeki son görüntü mene bes etmişdi. Gözlerim berelmiş, ağzım azca açıq qalmışdı. Mehriban bibimin ve digerlerinin sesi quyudan gelirdi elebil. Nehayet ses de normala döndü ve men özümü helede bibimi qucaqlayan veziyyetde gördüm.
“Ay bu bibisini ne qeder çox sevir, ne qeder çox darıxıb” deye bibim adı kimi mehriban bir qucaqlamayla qarşılıq verdi.
Özümü toplayıb bir az geri çekildim ve gülümsedim. “Xoş gelmisen. Bütün yayı burdasan onsuzda daha darıxmaram” demeyi bacardım.
“Bilsem qardaşım oğlu menimçün bu qeder darıxır ele evinizin yanında bir ev alaram” deyib atama baxdı. Atamda ona neyse dedi amma fikrim olarda deyildi. Gözlerim qızı axtarırdı. Az evvel gördüylerim heqiqet idi?
Amma qarşımdakı görüntü yox demeye mecbur idi. Balaca qız indi çox kömeksiz, çox şirin görünürdü.

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 104 >>