diqqetini sese vermişdi. Celd ayağa qalxıb qonaq otağından çıxdı ve mende ardıycan durdum. Birinci qapı terefe baxdı bele başa düşdüm ki, orda heç kes yoxuydu. Sonra pilleken terefe baxıb yerinde dondu. Men de başımı otaqdan çıxarıb baxdığı yere baxdım. Elizabet pillekenlerdeydi. Elinde blaknotu ve qelemiyle sonuncu pillekende dayanmışdı. İfadesiz baxışı yada masqası üzündeydi. Bizi gözleyirmiş kimi sonuncu pillenide düşüb geldi. Onun ağırlığı o qeder az idi ki, pol cırıldamırdıda. Göresen Mehriban bunu nezere almışdı? Düz qarşımızda dayanıb blaknotu Mehribana uzatdı. Mehriban blaknotu aldı ve oxumağa başlayanda men de başladım.
Buynuz.
“Ana yata bilmirem”.
Kağızda bu cür yazılmışdı. Bu 1 cümleni oxumaq çox vaxtını apardı Mehribanın. Başını aşağı dikib ele hey yazıları oxumağa çalışırdı. Fikrini cemleye bilmirdi deyesen. Sonra bir az da bele qaldıq. Men onun baxışlarının vereqde olmağını başa düşdüm. Gözleri kenara sürüşmüş, insanların fikre gederken aldıqları sifeti almışdı. Birden Elizabet onun şalvarından dartışdırdı ve o diksindi. Mehriban heç ne olmamış kimi saçlarını düzeldib aşağı eyildi ve o balaca şeytanı qucağına aldı.
“Elbettde menim gözel qızım. Balacalıqda men de yata bilmirdim günortalar. Anam mecbur elemese heç vaxt girmezdim yatağıma” dedi Mehriban ve gülümseyib gerginliyi bir az azaltdı.
“He, menimde boş kravatda ora-bura fırlanmaqdan zehlem gedirdi” dedim. Ağlıma günorta yatmaqla bağlı ne gelmişdise birinci onu dedim. Elizabet iki barmağı ağzında ifadeizce bir mene, bir Mehribana baxırdı..
“Gel qızım, gedey görey ne tapırıq.” Deyib Mehriban pillekenleri çıxmağa başladı.
Elizabet ise sağ çiyni üstündenyuxarı çıxana kimi mene baxdı. O lenete gelmiş narahatlıq yene baş qaldırdı mende. Optimst bir insandım ve menimçün bardağın yarısı hemişe doluydu. Amma bütün yaşananlardan sonra yaxşı düşünmek? Mehribanla danışannan sonra azca rahatlaşmışdım. Telesmemişdimki? Göresen bizim söhbetimizi eşiden olmuşdu. Bütün bu suallara içimden neqativ eşitmek

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 104 >>