oları tam görmürdüm amma bununda tezlikle bitmesini isteyirdim.
Sonra yerdeki buynuz parçasını diqqetimi çekdi. Bu bugün gördüyüm yatağın altındakı buynuz idi. Bayaqdan beri bu bozumtul tozun bundan çıxdığını görmemişdim. Qasırğa kimi külek onu elebil stolun üstüne tökülen un kimi sovurub etrafa yayırdı, amma buynuz azalmırdı.
Sonra bir şey oldu. Bu buynuzun getdikce torpağa batdığını gördüm. Evvelce çıxartmaq istedim amma bu iyrenc iyli şeye niye bir de el vurum ki? O ise batdı, batdı ve tamamile yox oldu. Ele bu vaxt etrafdakı tozda, iyrenc iyde kesildi. Hereket eden ve meni heç sayan mexluqlar da dayandı. İndi minlerle olduğunu görürdüm ve dehşete düşdüm. Hamısının arxası mene dönük qalmışdı, amma uzun çekmedi. Menim varlığımı his etdiklerini anlamışdım. Getdikce ağ fonda qaralırdı. Herşey oların boz tüklü bedenleri de bu qaranlığa qerq olurdu ve olar mene teref dönürdüler. Mırıltıları çırıltıyla açılan qapıya benzeyirdi. İnsanın içini deşen bir mırıltı. Qaralan fonda sifetlerinin bir hissesini gördüm ve bu yuxuda olsamda nefsimi kesmeye bes etdi. Sonra her şey tamam qaranlığa qerq oldu, amma hamı yerindeydi. Mene teref qaçanları hiss edirdim Meni öldürmeye gelirdiler. Lap tutacaq anda yuxudan ayıldım.
Derin bir nefes alaraq yuxudan ayıldım. Nefesim süretlenmişdi. Boğazım quruyurdu, gözlerimse berelmiş deli kimi ora-bura baxırdı. Birden ayıldım ve bu gerçeklikdi dedim öz- özüme ve sevindim, lakin sonra ele bu sebebden gülüb ardıycada ağladım. Kim görürdüki. Görse ne olacaqdıki. Çaresiz qalmışdım ve bu lenete gelmiş gözün deşiylerinden çıxan suyu axıtmağa ehtiyacım vardı. Bir az sakitleşib yene yatdım sonra. Şükür ki bu defe bir şey görmedim, amma yene narahat yatmışdm.
Qalxanda saat 11 olardı. Geyinib aşağı düşmüşdüm, nece göründüyüm vecime deyildi eslinde. Özüme buna göre mene deyilecek söze göre hemin insanı acılamaq haqqı vermişdim. Kimse nese dese partdıyacaqdım üzüne. Bir terefim heqiqeten bele bir şey olsun isteyirdi. Ancaq ne o gün nede sonra bele

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 104 >>