bir şey olmadı.
Bir bardaq su doldurub içdim. Metbexden anamla Mehribanın getmeye hazırlaşdığını görürdüm. Mehriban evvelki Mehriban idi. Ele bil dünen menimle söhbet eden o deyildi. Yaxşı, optimist bir insanıydı amma axmaq deyildi axı. Ve qucağında da Elzası. Onu evvelki kimi tuturdu. Elzaysa qucağında... yatmışdı? Daha çox özünnen getmiş kimiydi, çünki yarıaçıq gözlerlebaşı mehribanın çiyninde herlenirdi.
Anam Jeep-i işe salan Fuada “Gözle bir, Anarıda oyadım gelirem. Biz gelene qeder eve baxsın.” Dedi.
İçeri girende yüksek sesle “Burdayam ana” dedim
“He durmusan? Ordasansa ele yemeyinide ye.” Bütün buları deye- deye qapıya gelib çatdı ve yanıma gelib yanağımdan öpdü. “Öyreşmisena bu vaxt durmağa, neyse soyuducuda her şey var. Özün düzelde bilersende.”
“Elemediyim şey deyil.”
“Sen menim ağıllı balamsan” gözlerimi qaçırtım ve “Deliliye doğru geden balan” dedim üreyimde. “Balacaları götürmüşük Ayselnen Sekine evde qaldı.”
“Baxaram ana siz gedin.”
“He yaxşı . Nese qeribe görünürsene oğlum. Ne olub sene.” Dedi anam ve mene yaxınlaşdı.
Narahatlaşdığını görüb “Getmey isteyirem burdan ona göre.”deye yalan dedim. Amma eslinde yalan deyildi burdan alilemle getmeyi herşeyden çox isteyirdim, amma bes Mehribangil? Oların taleyi ne olacaq? Axı olarda ailemdi ve bir gün olardan kiminse...
“Atan kimi İnadkarsan.” Dedi veçıxıb getdi.
Pencereden getmeklerine baxdım. 7 nefer idiler, amma Jeepe rahat yerleşmişdiler. Qızlar qonaq otağında televizora baxırdılar. Gelinciklerini geyindirib soyundurub qonaq gedirdiler. Mense o getdiyine göre rahatca yuxarı çıxıb onun oytağını geze bilerdim. Ümüd edirdimki o qara mexluqlardan evde qalmmışdı. Vecime de deyildi, ağzımdan fısıltıynan söydüm. O bicbalanı burdan qovacaqdım. Ailemizden redd edecekdim, çünki buna daha çox döze bilmirdim.
Otağına girdim ve ilk yene yatağın altına getmek istedim, amma gözüm şkafın üstündeki yam-yaşıl daşa sataşdı. Elime alıb oraburasına baxdım. Qiymetli daş idi. Qoza oxşuyurdu amma onnan çox

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 104 >>