görünmürdüler.
“Ne fikirleşirsen geeel. Pul almayacağam qorxma. Yenede olanından” deye elave eledi.
“Yaxşı” deyib elimi uzadaraq ona yaxınlaşdım.Ovcumu tutub araladı ve nazık xetleri izledi. Bunu min defe görmüşdüm ve inanmırdım, sadece maraq idi menimki.
Qadın bayaqkı gülümsemesiyle davam edirdi ve birden bu gülümseme silindi. Bir xeyli elimdeki bir yere gözünü dikib baxdı. Sonra üzünde nifretlemi, yoxsa hirslemi anlamadığım bir ifadeyle mene sonra evimize baxdı. Sonra bu nifret narahat baxışlarla yerini deyişdi. Qoca qadın dodaqlarını isladıb nese demek istedi, dedi de, lakin ilk demek istediyi olmadığını anladım.
“Evnizi kimlere açmısız siz?” dedi gözleri kellesine çıxaraq.
Qaraçı qadının gördükleri (II hisse)
“Kimler? Kömek eliye bilersiz?” dedim. Panikaya düşmüşdüm.
“Gücüm çatmaz” dedi qarı. Sesinnen “heç seninde” hiss olunurdu. “Sen oları göre bilirsen, amma...
Qabağdan her şeyin düzeldiyini qışqırdıqlarını eşitdim. Hamının getmeye hazırlaşırdı. Hiss edirdimki, bu qadın neyse bilir ve mene sadece o kömek ede biler. Sehv fikirleşmişdim, amma tez ireli altıldım ve qolundan yapışdım. Gözlerim dolmuşdu ve bu en çox nifret etdiyim şey idi, lakin lazım olsa ağlayacadımda.
“Xaiş edirem kömek edin mene. Çaresizem.”
Qadının mene yazığı geldiyini görürdüm. Bu baxışlarda olan başqa şeyde Seninçün her şey bitib idi? Qadın dayandı. “Son zamanlar başna qeribe ne gelib?”
“Çox şey. Açığını desem gördüyünüz yada hiss etdiyiniz ne idise men oları görürem. Pis olduqlarını bilirem. Xaiş edirem kömk edin.” Sesim ele çıxmışdıki, yazığı gelmemek mümkün deyildi. Qadınla aramızda olan qısa mesafede serin bir külek esirdi. Pır-pırı qulaqlarımda hiss edirdim amma ondan başqa her şey sessizliye qerq olmuşdu. Hetta getmek isteyen insanlar da bizi gözleyirdi. Baxışlarını üstümde olduğunu görürdüm. Qadının mene yazığı gelirdi. Bir damla göz yaşı axdı çaresizlikden. Yere düşdü ve men düşen damlanın sesinide eşitdim sanki. Tez üzümü silim merd olmağa çalışdım.
Qoca aramızdakı

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 104 >>