mene çox uzun görünen mesafeni keçib, yaxınlaşdı. Elimi yeniden eline alıb ovcumu yoxladı. Mene çox uzun gelen bir andan sonra “Yadında saxla! Heçne göründüyü kimi deyil.”
“Bu ne demekdi?” heçne başa düşmemişdim. Bu qadın ne danışırdı? “Ne gördüz onu deyin. XAİŞ edirem!”
“Bu qeder deye bilerem. İcazem yoxdu. Niyesini soruşma, sadece bu qeder deye bileremki Heçne göründüyü kimi deyil. Bunu yadında saxla!” dedi ve getmeye hazırlaşanda belkede heyatımın en böyük sehvini edib Elizabetin otağından tapdığım yaşıl daşı ona uzatdım.
“Bes bunun ne olduğunu deye bilersizniz?” deyib ona uzatdım.
Evvelce maraqla baxırdı. Ehtiyatla daşı menden aldı. Daş eline deyen kimi nese hiss eledi ve sanki elinde ilan varmış kimi elini yelleyib daşdan tezce qurtuldu. Bir anlıq oldu her şey ve daş nece düşdü, qadın haçan qışqırdı bilmedim. Balaca yaşıl daş yere deyen kimi xıncım-xıncım oldu. İlk fikirleşdiyim bu daşın qiymetli olmadığı oldu, çünki qiymetli daşların möhkem olduğunu bilirdim. Amma yere deyennen sonra yayılan dalğanı gördükden sonra bunun qiymetli bir daşdan daha artığı olduğunu bildim. Gec idi. Sadece filmlerde görmüşdüm bele şeyi. Daşının sındığı yerden açıq yaşıl bir dalğa yayılmağa başladı. Ele bil suya çınqıl atmışdım ve su dalğalanmışdı.
Qadın bunu görüb dehşet içinde hem mene, hemde bütün adamlarına nese demeye başladı. Bu dili başa düşmürdüm, amma pis bir şey olduğunu anlamışdım. Qadın eliyle qabağa işare edirdi ve hamını geriye sesleyirdi. Heyecanından deli qocanın bu deyqe üreyi partlayacaq deye düşündüm. Arabasına minmezden evvel mene birde baxdı. Bu üzde “bağışda” deyen ifade vardı. Ağzım açıq qalmışdı, heç ne deye bilmirdim. Dayanıb nece getmeklerine baxdım. Geldikleri yolda gözden itene kimi baxdım arxalarınca. Deyesen daha çox baxmışdım. Daha doğrusu yerimde donub qalmışdım, çünki birde sağdan maşın sesini eşidende hereket etdim. Anamgil gelmişdi. Elimde olmadan udqundum. Maşından enmelerine baxdm ve çox narahat olduqlarını gördüm. Birde kimse ağlayırdı

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 104 >>