qalxıb iki metrlik bir hal alana kimi nefes almamışdım. Nefes almaq heç yadımada düşmürdü. Yavaşca ağır- ağır qalxdı sinesini dikleşdirdi. Belkede 3 men ende, boyu ise 2 metr yada daha çox hündür idi. Nefesimi içime çekdim ve birden ani bir hereketle üzüme baxdı. Menim burada olduğumu eşitmişdi. Sonra Elizabetin yanında olan başını ani olaraq mene çevirdi. Boğuq işıqda oların sifetini tam görmediyime göre indiye kimi şükr edirem amma, yenede ala- bula gördüm. Zil qara iri göleri vardı. Burunları yoxuydu. İyrenc ve qorxunc sifetleriydi ve bu sifetler indi mene baxırdı. Sonra Elizabet mene teref döndü yanındakıda ayağa qalxdı. Uzun dırnaqlı elleri indi deymişdi gözüme.
Bu deqiqe üstüme tullanacaqlar deye fikirleşdim. Hereket ede bilmirdim. Her yerim tutulmuşdu ve esirdim. Yeqin ki indi öldürecekler dedim öz- özüme. Son günler bu cür ölümcül veziyytlerle çox qarşılaşmışdım. Yaşamaq şansım qalmamışdı. Bütün şanslarım getmişdi ve heçne yoxuydu elimde. 9 can haqqının hamsını istifade elemiş pişiyidim.
Sonra heç gözlemediyim bir şey oldu. Düzdü gözlerim zeif görürdü amma Elizabetin ağlamağa başladığnı görürdüm. Boğuq işıqda mirvari kimi parıldayırdı hetta. Bu mirvarilerin sebebiyse men idim. İndi qarşımda narahat, balaca ve kömeksiz qızdan başqa heç kes yoxuydu. Kömeksiz qız. Belece bir az da baxdıqdan sonra başını sağa çevirib yanındakılara nese işare verdi. Onlarda başlarını aşağı salıb gözden itdi. O bir azcada meni günhlandıran baxışlarla baxdıqdan sonra üzünü çevirdi ve ovucunda qalanları sepmeye davam etdi. Ele bil men heç burda deyildim.
Bir az sakitleşmişdim ve hereket ede bildiyimi görüb dikeldim. Bir az rahatlaşmışdım amma niye bele narahat idim bilmirem. Özümü günahkar hiss edirdim amma niye? Axı men heçne elememişdim. Yeni en azı bilerekden elememişdim.
Sonra her bir insanın elediyi kimi özüme haqq qazandırıb bir eclaf kimi otağıma getdim.
Çember (II hisse)
Seher gözlerimi açanda yata bildiyime göre çox teeccüblenmişdim. En qeribe terefiyse rahat

<< 1 ... 46 47 [48] 49 50 ... 104 >>