baxdı men de ona. Başımı çevirdim ve özümü çox günahkar hiss etdim.
“Uşaqlar kim biznen alış- verişe gedir?” Soruşdu anam.
“Bu cür dememeliy...” deye Mehriban danışanda hamısı bir ağızdan “MEN, men men” demeye başladılar.
“Bes evi kim düzeldecek?” dedi Fidan. Elleri palçığa bulaşmışdı. Buna baxıb sözün hansı evden etdiyini başa düşdüm. Amma kaş ki, gederdi.
“Men getmirem onda” dedi Vüqar. “Alış- veriş qızdar üçündü.” Deye elave edib evin arxasına qaçdı.
“Men geemirem” deyib Rüstemde onun dalıycan qaçdı.
“Görürsen buları, balaca kişilerdi” dedi Mehriban.
Böyük bacım Aysel “Eger o gördüyüm çantanıda alacağıqsa gelirem. Ana xaiş eliyirem.”
“O senin yaşna uyğun deyildi, keçen defe dedim sene. Amma başqasına baxarıq eybi yoxdu.” Ve Aysel sevincle maşına mindi.
Sekine ve Cemile heçne demesen onun arxasınca getdiler. Her birinin qulağında sarı çobanyastıqlarından var idi.
Mehriban Elzanı görüb “Elza sen de gel” dedi. Elza bir addım arxaya atıb başını yelledi. “Niye? Gel qızım teze paltarlar alarıq sene...” amma o bir addım da dala atanda Mehriban susdu. “Yaxşı onda biz gelene qeder oyna uşaqlarnan. Gel bura heç olmasa öpüm seni.” Elza geldi ve ayaqları üstünde azca qalxa-qalxa bir terefdende mene baxırdı. “İndi get qızım, amma ehtiyyatlı ol. Anar uşaqların üstünden gözünü ayırmaya, çox gec gelmeyeciyik onsuzda.”
“Bilirem” dedim sadece. Soyuqluğu hiss elemişdi.
Arxaya baxdı, hamı maşına minmişdi. Sonra mene baxıb “Çox üzr isteyirem Anar. Dünen mene ne olmuşdu bilmirem. Belkede ömrümde ele esebi olmamışdım. Senide uşaqlarla ona göre qoyuran ki, danış onunla. Dünen heqiqeten ne gijdedin başa düşmedim.” Gülümsedi. “Amma indi Elzayla danış. Xiş edirem. Keçen defe mene yazıb gösterdiki hiss eliyirki sen onu sevmirsen.” Bu heqiqet idi. “Ona görede onunla bir az danış, nece şirin olduğunu göreceksen. Başına gelenleride unutma, onun qayğıya ehtiyacı var.
Arxadan siqnal sesleri gelirdi. Mehriban çevrilib “Gelirem” qışqırdı. Sonra mene çevrilib “Oldu?”

<< 1 ... 49 50 [51] 52 53 ... 104 >>